Son iki haftayı galibiyetle kapatan iki takımın maçının zevkli ve bol pozisyonlu geçmesini bekliyordum. Çünkü iki takımında tehlikeli bölgeden çıkış için galibiyete ihtiyacı vardı. Sivasspor’un Roberto Carlos dönemindeki daha hücuma dönük daha ofansif oynama oyun mantalitesi Sergen Yalçın hocayla değişmiş. Sergen Hoca takım olarak daha önde basan, kazanmaya arzulu, pozisyona girmeye çalışan bir kadro ortaya çıkarmış. Bu maçta da Sivasspor 90 dakika boyunca sabırlı bir şekilde kontrollü oyun oynayarak oyun disiplininden kopmayarak iyi futbolda oynamamasına rağmen girdiği az pozisyonda gol atmasını da bildi. Sergen Hoca kenardan direktifleriyle takımını çok iyi yönlendiriyor. Yardımcılarıyla bilgi paylaşımı ve uyumu mükemmel. Sivasspor’un mükemmel işleyen teknik heyet çarkı başarıyı getiriyor. Konyaspor’da ise baharı beklerken kışı geri getirdik. Üç gün önce 120 dakika zorlu bir maç oynayan yorgun Sivasspor’u böyle etkisiz bir gününde bir daha yakalayamazdık. Konyaspor ilk yarıda iyi oynamasına rağmen ikinci yarıda oyuna giren hazır olmayan oyuncuların kötü oynayıp oyuna katkı yapmamaları takımın dengesini bozdu. Maç boyunca pozisyon bulmak için dikine oynayacağımıza çok yan ve geri pas yaptık. Bu tür paslar rakibi bozmaz cesaretlendirir. Rakipten kazandığımız topları da olumlu çabuk kullanamadık. Takımda final paslarını atacak oyuncu eksikliği apaçık gözüküyor. Ayrıca kenar oyuncuları süratli oyunculara sahip takımlara karşı ağır çakma beklerle oynamak büyük risk. Hasan Kabze’nin iyi gününde olmaması, Marica’nın maç kondisyonu ve maç eksikliğinden tam manasıyla hazır olmaması gol atmamıza en büyük engeldi. Son sözüm taraftara, maç sonu tepkinizde yüzde yüz haklısınız. Ancak gerçek taraftar takımının en zor zamanlarında yanında yer alır. Sonuna kadar dik durur. Takımına sahip çıkar. Takımıyla bütünleşir. Büyük Konyaspor taraftarına da bu yakışır.