Ne hayaller kurmuştuk. Tramvayın üniversite içerisinde dolaşacağı günü nasıl iple çekmiştik. Aylarca süren çalışmalar, çamur çaylak demeden yürüdüğümüz o yollar…

Son durak Kampus’tan taa Edebiyat Fakültesi yürümek her gün, bazen ağır gelirdi ayaz akşamlarda. O zamanlarda yazdığımız gazetelerde defalarca işlemiştik bu meseleyi. Dedim ya tramvayın Kampus içinde dolaşması hayaldi bizim için. Ve bir gün ekipler çalışmaları bitirdi bizim de okuldaki son yılımızdı sanırım. Tramvay artık fakültemizin önünden geçiyordu. Ne de mutlu olmuştuk. Hemen bir teşekkür yazısı ile muhabbetimizi iletmiştik, daha evvel onlarca kez aynı köşeden eleştirdiğimiz Başkanımıza.

Bizden eski ağabeyler daha zor Kampus şartlarından bahsederlerdi. Selçuk Kampusu’nun bugünkü misafirleri elbette bilmez o günleri. Malum çağ kolaylık çağı. Her geçen gün yeni bir rahatlık giriyor hayatımıza.

Yalnız kulağımıza çalınan bazı sıkıntıları varmış sevgili Selçuklu arkadaşların. Tarih tekerrür etmiş. Tramvaylar yine eskisi gibi dolaşmıyormuş yerleşke içerisinde.

Ne yalan söyleyeyim ilk başta inanmadık. Araştırdık. Yağmur gibi gelen tepkiler haklıydı.

Binbir emek ve parayla Konya’ya getirilen yeni tramvaylarımız yerleşke içerisine giremiyormuş. Sebebi ise henüz kampus içerisindeki durakların modern tramvaylarımıza uygun hale getirilememesi imiş.

Millet o ilk heyecanla eski tramvaylara burun kıvırmıştı ya hani! Şimdi yeni tramvaylara binen yokmuş. Aman eskisi gelse de yürümesek diyormuş Selçuk ahalisi…

Tabi tek neden de bu değil.

Birde fiyakalı tramvaylarımızda koltuk problemi var. Çok yazıldı çizildi ama vebali bizden de kalksın biz de söyleyelim. Zira bu daha elzem bir mesele.

Milletin kızı var. Çocuğu var. Diz dize yolculuk yapmak da ne demek? Ahlak yoksunu erkeklerin karşısında oturan bayanlara sürtünmeleri ne demek? Farklı ayak hareketleri yaparak iğrenç şekillere girmek ne demek?

Evet. Modern tramvaylarımızın hesap edilmeden yapılmış karşılıklı koltuk mesafelerinden bahsediyorum.

Bu vebali bu tramvayları yapan meşrebi geniş Çek’ler kaldırabilir belki de (!) yaptıran sebep olan ağabeyler kaldırabilir mi Allah bilir!

Kimse kusura bakmasın. Biz, hepimiz bu eski tramvayların çok günahını aldık! Hor gördük. Hakir gördük. Ezdik onları. Hava sıcakken de ezdik soğukken de ezdik. Eski dedik. Köhne dedik… Ve her zamanki gibi veciz bir deyiş çıktı karşımıza

Alma mazlumun ahını çıkar aheste aheste… Bu gariban makinelere elbirliği ile çok yüklendik. Eee!.. Allah’ın sopası yok derler ya. Gelen gideni arattı her zamanki gibi! Lakin en mahrem alanımızdan vurdular bu sefer. Yumuşak karnımıza dokundular. Zaten manen harap olmuş gençliğimize bir de bu ahlaksızlığı reva gördüler…

Utanmasam haykıracağım verin eski tramvaylarımızı diye! Durum bu kadar vahim anlayacağınız.

Sorduk Büyükşehirdeki dostlarımıza. Tramvay koltuklarının değişmesinin söz konusu olmadığını teknik olarak da imkansız olduğunu söylediler.

Alırken kazık yemeye eyvallah etmiştik de… Toplumun zülfü yarine dokunan meselelere hiç tahammülümüz yok.

Olmazı oldurun bu sefer. Bedeli ne olursa olsun! Zira bu mesele ahrette yakar sizi!