Öylesine kendimize has bir dünyada yaşıyoruz ki

Dün yok, yarın yok, her şey anlık.

Tahammüller zorlanıyor, dostluklar sığlaştırılıyor,

Sevgiler kısırlaştırılıyor, insani değerler yozlaştırılıyor.

Herkes kendi dünyasında;

Hesap yok, kitap yok…

Varsa yoksa daha çok para.

Hiçbir şey paylaşılmıyor

Böyle bir anda, soru ne?

İNSAN OLMAK…

Var olanı ortaya çıkarmak, mevcut DNA’larımıza geri dönmek

Elbette daha birçok söylenebilir.

Söylenenler, yazılanlar ve öğütler;

-Eğer; bütün herkes panik içindeyken, sen başını dik tutuyor ve sağduyunu kaybetmiyorsan

-Eğer; sana kimse güvenmezken, sen kendine güveniyorsan

Eğer; beklemesini bilip ve beklemekten yorulmamış, sabır diyebiliyorsan

Eğer; hakkında yalan söylendiğinde bile sen yalanla iş görmüyorsan

Ya da senden nefret edilip de sen kendini nefrete kaptırmıyorsan

Büsbütün bunlarla beraber, ne çok iyi ne de çok akıllı görünmüyorsan

Eğer; düşünebilip de düşüncelerini amaç ediniyorsan

Eğer; zafer ve mağlubiyet ile karşılaşır ve bu iki hokkabaza aynı şekilde davranabiliyorsan

Eğer; ağzından çıkan bir gerçeğin bazı alçaklar tarafından ahmaklara tuzak kurmak için eğilip bükülmesine katlanabiliyorsan

Ya da ömrünü verdiğin şeylerin bir gün başına yıkıldığını görür ve eğilip yıpranmış aletlerle onları yeniden yapabiliyorsan

Kaybedip yeniden başlayabilirsen ve kaybın hakkında bir kelimecik olma da bile bir şey söylemiyorsan

Eğer; kalbini, sinirlerini, kaslarını yıprandıktan sonra da bile işi yaramaya zorlayabiliyorsan

Ve kendinde “dayan” diyen bir iradeden başka bir güç kalmadığı zaman dayanabiliyorsan, en azından onurunu koruyabiliyorsan

Ya da krallarla yüzüp, karakterini kaybetmiyorsan

Ya da bir daha dönmeyecek olan dakikayı 60 saniye koşarak doldurabiliyorsan

Yeryüzü ve üstündekiler bizimdir.

Ve dahası “Biz bir insan oluruz!”