Mevsimlik gezici tarım işçiliği dünyanın hemen her ülkesinde bulunan, yüzlerce yıldır olagelen bir işçilik biçimidir. Bazen de bu işçiler, çaresizlikten, olağanüstü koşullardan (göç, afet, çatışma, ayrımcılık, siyasal düzenin bozulması), siyasal sorunlardan veya devletin zorlamasından dolayı bu sürece katılmakta, sürekli yaşadığı yerleri belirli süreyle terk ederek, başkalarının arazisinde bitkisel üretim, hayvancılık, ormancılık, balıkçılık üretim süreçlerine katılmaktadırlar.

Dünyada ve ülkemizde bu işgücünün içerisinde kadınlar ve çocuklar önemli bir bölümü oluşturmakta ve de kadınların dağılımda ağırlığı artmaya devam etmektedir. Bu işçiler genellikle kırsal alanda yaşayan, eğitim olanaklarından yeterince yararlanamamış, nitelikli mesleki eğitimi ve donanımı olmayan yoksul kimselerdir.

Tarlada gündüz erkeklerle aynı işi yapmalarına rağmen, ev işlerinin devamı olan yemek, temizlik, çocuk bakımı gibi pek çok iş kadın işçilerce yapılmaktadır. Bu sebeplerle mevsimlik tarım işçileri arasında en mağdur grubu kadınlar oluşturmaktadır.

Tarım işçisi kadınların tarlada ve göç yollarında taciz ve tecavüzün yanısıra şiddetin değişik biçimlerine maruz kaldığı bilinmektedir. Mevsimlik kadın tarım işçileri genel olarak sigorta, sosyal güvenlik ve özel olarak da analık sigortası hakkından mahrumdur.

Yetersiz hijyen koşulları, düşük sosyo-ekonomik düzey, genç yaşta evlenme ve beraberinde adölesan gebelikler, çok sayıda ve sık aralıklarla gebelik ve doğum, tarım alanlarında doğum öncesi, sırası ve sonrası sağlık hizmetine erişememe annenin ve bebeğin sağlık risklerini artırmakta hatta ölümlerine neden olabilmektedir.

Tarımda mevsimlik çalışan kadınlarda ve çocuklarda demir eksikliğine ve B12 vitamin eksikliğine bağlı kansızlık ve diğer beslenme bozuklukları sıklıkla görülmektedir. Kadınların bu kadar sorunla boğuşmaları onların mağduriyetinin giderek artmasına da neden oluyor.

Yerleşim alanları yakınında ortak çamaşırhane ve mutfaklar kurulmalı. Mevsimlik tarım işçisi ailelerin küçük çocukları için kreş ve bakım evleri kurulmalı. Mevsimlik tarım işçisi kadınların analık sigortasından yararlanması sağlanmalı.Gebe, lohusa, 15-49 yaş kadın ve bebeklerin düzenli takibi yapılmalı. Mevsimlik kadın tarım işçilerine, kadına yönelik her türlü şiddetin önlenmesi ve toplumsal cinsiyet eşitliği farkındalık eğitimleri verilmeli. Mevsimlik gezici tarım işçileri ve ailelerinin bulaşıcı ve salgın hastalıklara karşı sağlık taramaları, bebek ve gebe ve 15-49 yaş kadın takipleri düzenli yapılmalı, bu hizmetler için gezici sağlık ekipleri oluşturulmalı, bu ekiplerde çalışacak personelin eğitimi yapılmalı.

Günlük yevmiyelerinin düşüklüğünü de göz önüne aldığımızda kadın işçilerin yaz aylarında kamyonet kasalarında yaşadıkları eziyetin on liraya ölümle son bulması katlanılır gibi değil. Bu konuda hükümetlerin acil önlem alması gencecik hayatların üç kuruşa heba olmasını engellemesi gerekiyor.