"Yüzündeki Acı"yı Görmeyen Öğrencileri Dindiriyor

GAZİANTEP (AA) - YETER ERDİNE - Gaziantep'te 15 yıl önce zift dolu kabın alev alması sonucu yüzü ve boynu yanan öğretmen, çevredekilerin bakışlarından rahatsızlık duyduğu için yıllardır görme engellilerin okuduğu okulda görev yapıyor.

Matematik öğretmeni, iki çocuk babası Mustafa Bahri, 15 yıl önce ailesiyle kaldığı lojmanın çatısındaki sorunu gidermek için bir arkadaşının önerisiyle sobanın üzerinde teneke içerisinde zift hazırlamaya karar verdi.

Bu sırada alev alan tenekedeki zifte müdahale ederken yüzü ve boynu yanan Bahri, Gaziantep ve Adana'da aylar süren tedavinin ve birkaç ameliyatın ardından taburcu edildi. Mesleğine yeniden başlayan ancak yüzündeki derin hasar nedeniyle etrafındakilerin bakışlarından rahatsız olan Bahri, 1 yıl sonra GAP Görme Engelliler Ortaokuluna tayin istedi.

Bu sayede daha rahat bir ortamda işine konsantre olduğunu belirten Bahri, AA muhabirine yaptığı açıklamada, kimin başına ne zaman nasıl bir kaza geleceğinin önceden bilinemeyeceğini söyledi.

- Kimse onu öğrencileri gibi "göremiyor"

Yüzü ve boynu yandığında büyük acılar çektiğini ancak birkaç ay sonra kendini toparlayıp görevinin başına döndüğünü anlatan Bahri, "Toplum, insanlar beni uzaydan gelmiş ya da cüzamlı gibi algılıyordu. Farklı bakışlardan uzak olabilmek için görme engelliler okulunu tercih ettim." dedi.

Bahri, yanıktan sonra plastik cerrahide ve estetik tedavisinde de umduğunu bulamadığına değinerek, şöyle konuştu:

"Bu süreç beni maddi, manevi ve psikolojik olarak yıprattı. Allah'a çok şükür bu dönemi özgüvenle, öğrencilerimin sevgisiyle atlatabildim ama hala tedaviye ihtiyacım var. Olaydan sonra yüzüm ve boynum gerilmeye başladı. Bacağımdan ve sırtımdan alınan dokular yüzümün ve boynumun bazı bölümlerine eklendi ancak istenilen sonucu vermedi. Yüz naklini de enfeksiyon riski nedeniyle istemedim. Kendi dokularımla yapılacak bir nakille sağlığıma kavuşmak istiyorum."

Mustafa Bahri öğretmenin kendisi ve benzer durumdaki kişiler adına topluma mesajı ise "insanların acıma hissine değil, desteğine ihtiyaç duyuyorum" oluyor.