“İLAN ETTİM, BEN KONYA AKKİSELİYİM”

Osmanlı zamanında Türk askerlerinin Sudan’a gitmesiyle kurulan bir dostluk İbrahim’i Türkiye yollarına düşürdü. Dedesinin evine her gittiğinde bir fotoğraf karesinin konu olduğunu söyleyen İbrahim, o fotoğraf karesinin içerisinde dedesi ve Konyalı bir askerin resminin olduğunu söyledi. “Dedemin evine ne zaman gitsem hep o fotoğraf karesini anlatırdı. Başka hiçbir konu konuşmazdık. Osmanlı zamanında Sudan’a gelen bir Konyalı askerle dedem arkadaş olmuş. İnsanlığı, merhameti, cesareti ve güzel yüreğiyle dedemi etkilemeyi başarmış. Ne zaman dedemin evine gitsek hep Türklerden ve o Konyalı askerden bahsederdi. Ben de dedem bu kadar anlatıyorsa bir bildiği vardır diye düşündüm. 2002 yılında eşimle beraber Türkiye yollarına düştüm” ifadesine yer verdi.  

“O GÜN ANLADIM DEDEM HAKLIYMIŞ, KONYA’NIN İNSANI BİR BAŞKAYMIŞ”

İlk olarak Ankara’ya gittiğini ve burada cami çıkışı bir dede ile tanıştığını söyleyen İbrahim, dedenin kendisine Konya’ya gitmesi gerektiğini, Konya’nın kendisine kucak açacağını, koruyup kollayacağını söylediğini aktardı. Eşi ile birlikte Konya yollarına düşen İbrahim, Kapı Camisi’nde namazını kıldıktan sonra yine bir dede ile tanıştığını ve hayatının değiştiğini kaydetti.

İbrahim, o günleri şu sözleri ile anlattı: “Namazımı kıldıktan sonra cami önünde oturdum ve yine bir dede ile tanıştım. Az çok Arapça biliyordu ve durumumu aktardım. Bizi alıp boş evine götürdü, sobamızı kurdu, hastanemize götürdü. Komşular eve akın etmeye başladı. Bir yandan halılar, perdeler, bir yandan yemekler, kıyafetler geliyordu. O gün anladım ki dedem haklıymış. Konya’nın insanı bir başkaymış. Dünyada böyle insanların olduğundan Konya’ya gelene kadar haberim yoktu.” 

“AKKİSELİ KARA OĞLAN DEMEYE BAŞLADILAR”

Kısa bir süre sonra durumunun toparlandığını ve marangozda işe girdiğini belirten İbrahim, “Artık pırlanta gibi yaşamaya başladık” ifadesine yer verdi. Bu süreçte Konya’da kalma kararını netleştirdiğini söyleyen İbrahim, Akkiseli olan ustabaşı ile dost olduğunu söyledi. Her yere birlikte gittiklerini söyleyen İbrahim, “Ustabaşım bana sahip çıktı. Beni yanından hiç ayırmadı, nereye gitse götürdü. Mangala, düğüne, köye kısa her yere. Her köyüne gittiğinde bana sebze, meyve getirdi. Ben de Akkise’ye düzenli aralıklarla gitmeye başladım ve bana öyle güzel davrandılar ki resmen içlerine aldılar. Bunun üzerine bir karar aldım, ‘Kim ne derse desin bundan sonra Akkiseliyim’ dedim, Akkiseliler de bana Akkiseli Kara Oğlan demeye başladılar. Adeta aile olduk” şeklinde konuştu.

AKKİSELİDEN GÖRDÜĞÜM DOSTLUĞU KİMSEDEN GÖRMEDİM

Akkiseliden gördüğü dostluğu kimseden görmediğini belirten İbrahim, Akkise’de yazlık bir ev yaptıracağını belirtti. “Çocuklar köylerini unutmasınlar” diyen İbrahim, “Akkise’de ne olursa olsun 7/ 24 telefonum açık. Her zaman koşarım, neye ihtiyaç varsa yardımcı olurum. Orası benim köyüm. Şimdi küçük yazlık bir ev yaptıracağım. Çocuklar köylerini unutmasın. Zaten oğullarım Ömer ve Murat da Akkise hayranı ve sürekli Akkise’ye ne zaman gideceğiz diyorlar. Şimdiden çok sevip benimsemiş durumdalar” dedi.

“KAPORTA SUDANLI AMA MOTOR OLARAK TÜRK’ÜM”

Belirli aralıklarla Sudan’a gittiğini kaydeden İbrahim, burada kendisine “Sen artık iyice Türk oldun” dediklerini söyledi. Durumdan memnun olduğunu belirten İbrahim, “Kaporta Sudanlı ama motor olarak Türk’üm” diye konuştu.

HAYATIMDA BÖYLE BİR PİLAV YEMEDİM

Konya yemeklerinin özellikle de düğün pilavları ve etliekmeğini hayranı olduğunu belirten İbrahim, “Hayatım boyunca Konya pilavının tadını hiçbir pilavda bulamadım. Yine Konya’nın etliekmeğine de hayranım” dedi. Konya’nın kültürünü benimseyen İbrahim, “Bu saatten sonra pilavdan dönen kaşık kırılsın” sözlerine yer verdi.  (Ayşegül Ertul)