Marttan sonraydı…
Nisandı…
Dördüydü…
Kar yağıyordu…
Bembeyaz kar gibi kar yağıyordu.
Gök yere ağlıyordu,
Yer göklere ağlıyordu…
Milyonlar yoldaydı.
Sessiz, titrek, ürkek…
Ayaklarda kösele,
Yere basıyordu.
Yer ıslaktı.
Bembeyazdı tertemizdi…
Kar gibiydi…
Soğuktu ama üşümüyordu.
Yangınlarda, derinlerdeydi.
Ağlıyordu, titriyordu…
Yanıyor, yanıyor, yanıyordu…
Yer göklere haykırıyordu.
Milyonlar bir ağızdan diyor;
“BAŞBUĞLAR ÖLMEZ”
Kardı, beyazdı, bembeyazdı…
Soğuktu…
Delicesine yağıyordu.
Son kale
Son BAŞBUĞ omuzlardaydı
Kar tanecikleri
Tane tane
Üstüne ve de toprağa düşüyordu…
Bağrına misafirini alan toprak ağlıyordu
Yine marttan sonra
Nisan ve de dördü
2014
BAŞBUĞUM
Sana layık olamadık…
Emaneti koruyamadık…
Yenildik…
Sözümüzü tutamadık…
Bembeyaz gibiydi
Kar sandık..
Aldandık…
Ayaz!
Üşüyoruz…
Kandırıldık ve de yorulduk…
Tıkandık!
Gidesimiz var REİS…
BİZİ AFFET,
BİZİ AFFET,
BİZİ AFFET…