Tutturduk bir yol, elimiz kalem tutuyor
Muhasebeye devam
Hız kesmeden
Hırslarımız, arzularımız, heveslerimiz
En önemlisi hayallerimiz
Diğer taraftan,
Bütün bunlara ulaşmak adına
Telaşlarımız, üzüntülerimiz, acılarımız…
Yine en önemlisi kaybettiklerimiz.
Ne pahasına, neyin pahasına
Geride bıraktıklarımız.
Tecrübelerimiz mi?
Sevdiklerimiz mi?
Dostlarımız mı?
En acısı
Hayatımız mı?
Kaybetmekten korktuğumuz için
Sevmekten korktuk.
Düşünmekten koktuğumuz için
Sorumluluktan korktuk.
Eleştirilmekten korktuğumuz için
Konuşmaktan korktuk.
Gençliğimizin kıymetini bilmediğimiz için
Yaşlanmaktan korktuk.
Unutulmaktan korktuk.
Çünkü unuttuk.
Şimdi ölmekten korkuyoruz;
Hazır değiliz.
Yukarıdaki soru?
Ne pahasına?
Neyin pahasına?
Ödediğimiz bedeller neler?
Omuzlarımızda bir sürü yük
Kimse ne taşıdığının farkında değil
Hatta bilmiyor.
Koşturmaca, saldırmaca, kapmaca, hainlik, yalan, dolan, oyunlar
DURSAK !
Bir baksak geriye
Korkularımızla yüzleşsek
Ve itiraf etsek.
Biz hata yaptık.
Artık vakit geldi.
Dostlarınıza dönün,
İtiraf edin,
Korkularınızdan arının,
Gitmiştik
Geri geldik.
Tekrar
Geride bıraktıklarımız
Tecrübelerimiz mi?
Sevdiklerimiz mi?
Vazgeçtiklerimiz
Karakterlerimiz mi?
Ya da yazarın dediği gibi
Heveslerimizle, beklentilerimizle, ertelediklerimizle, kursağımızda kalmış kelimelerimizle, kaçırılmış bakışlarımızla, gizlediklerimizle, bitirilmemiş/gönderilmemiş mektuplarımızla, susuşlarımızla hala tamamlanmamış bir cümle miyiz bu yaşamda.
Kim bilir
Devam, sorun yok.
REİS