UMUT KAPISI

Ziya Uysal

Şu nefsim ne kadar zalim!

Ne olacak benim halim!

Rabbim, sana açtım elim!

“Hâdi” olan yalnız sensin.

 

Hesap günü yaklaşıyor!

Git gide bardak taşıyor!

Kulun ateşe koşuyor!

“Mânî” olan yalnız sensin.

 

Önümde zaman azaldı.

Fırsatlar geçmişte kaldı.

Bu dünyanın sonu geldi,

“Vâlî” olan yalnız sensin.

 

El çalıştı, ben hep yattım.

Ömrümü bir pula sattım.

Ömür bitti, ben de bittim,

“Muhyî” olan yalnız sensin.

 

Sensin Rahman, sensin Rahim.

Sensin Gaffar, Sensin Kerim.

Umut kapım, sığınak yerim,

“Ălî” olan yalnız sensin.

 

Ben senin lütfunla tokum.

Sen arındırırsan akım.

Bu gün varım, yarın yokum,

“Bâkî” olan yalnız sensin.

 

İçim yanar, duman tütmez,

Söndürmeye gücüm yetmez,

Buna ilâç da kâr etmez,

“Şâfî” olan yalnız sensin.

 

Kâh seninle, kâh yalnızım,

Yalnızlık en büyük sızım.

Hem aciz, hem akılsızım,

“Vâsî” olan yalnız sensin.

 

Evrende uyum kusursuz,

Yaratan sensin kuşkusuz,

Yalnız ben kaldım uyumsuz,

“Bârî” olan yalnız sensin.

 

Sana her şey, her an açık,

Bütün sırlar açık seçik,

Gizlerim sananlar kaçık,

“Semi’ “ olan yalnız sensin.

 

Senin himayenle varız,

Senin sevginle yaşarız,

Sen sevmesen ne yaparız?!

“Velî” olan yalnız sensin.

 

Yerler, gökler seni söyler.

Tüm varlık seni zikreyler.

Sana hep muhtaç bireyler,

“Müteâlî” yalnız sensin.

 

Böldürme Milletimizi.

Kardeşler kıl hepimizi.

Yolunda cem eyle bizi,

“ Câmî ” olan yalnız sensin.

 

Aç kalmaktan kurtaran sen,

Rızkımızı artıran sen,

Garip kuşa ev kuran sen,

“Muğnî” olan yalnız sensin.

 

Yağdır bize nimetleri,

Kolaylaştır külfetleri,

Rehber ettir ayetleri,

“Nāfî” olan yalnız sensin.

 

Sana layık kul olalım,

Bu yolda sabit kalalım,

Senin yolunda ölelim,

“Rāfî” olan yalnız sensin.

 

Her varlığı var eden sen,

Karanlığı nur eden sen,

Bulutları kar eden sen,

“Mübdi” olan yalnız sensin.

 

Sonsuz servet sahibisin,

Kimseye muhtaç değilsin,

Her ihtiyaçtan berîsin,

“Ğanî olan yalnız sensin.

 

Sen doyurdun her nimete,

Rabbim, düşürme mihnete,

Muhtaç etme muhannete,

“ Muğnî ” olan yalnız sensin.

 

Bir güzellik numunesi,

Şu gelen kanarya sesi,

Sensin güzelin ötesi,

“ Bedî “ olan yalnız sensin.

 

Her denizin kıyısı var,

Her şeyin bir sayısı var,

Sonsuzun muamması var,

“Muhsî “ olan yalnız sensin.

 

(Ziya Uysal, 06.07.2018, Konya)

 

 

İlk yorum yazan siz olun
UYARI: Küfür, hakaret, rencide edici cümleler veya imalar, inançlara saldırı içeren, imla kuralları ile yazılmamış,çok uzun ve ilgili içerikle alakasız,
Türkçe karakter kullanılmayan yorumlar onaylanmamaktadır.