ASFALTTAN RİVA’YA

RÖP: Seda Erciş

Bayan olmasından dolayı futbol oynaması garipsendi ve izin verilmedi. Bunun yanında maddi imansızlıklar söz konusuydu. Ancak hiçbir şey Hayriye’nin futbol oynama aşkına engel olamadı. Savaştı ve başardı. Türkiye U17 Kız Milli Takımının, 2-7 Ekim tarihlerinde Letonya’da düzenlenecek, Avrupa Şampiyonası Eleme Turu 7. Grup maçları aday kadrosuna çağrıldı. Hayal dahi edemediği bu başarı öyküsünü çok yakından öğrendik. Bu yolda ilerlemesini sağlayan öğretmeni Abdulkadir Demir ve destekçisi babasından da Hayriye’nin azmini dinledik.

Seni yakından tanıyabilir miyiz?

15 yaşındayım ve Spor Lisesi’nde 10. sınıf öğrencisiyim. Futbol oynamaya 4 sene önce başladım. Meram Yavuz Sultan Selim Ortaokulu’nda sürekli top oynuyordum.  İlk başta voleybolla başladım ardından futbola geçtim. Futbola geçme nedenimi ise daha başarılı bulduğum için bu alanı düşündüm. Çok daha fazla seviyorum futbol oynamayı ve bu yüzden bu alanda devam ettim. Bu yolda hocam Abdulkadir Demir’in desteği çok önemliydi benim için. Okul takımı sayesinde çok daha iyi yerlere geldim. Şuan da Konya İdmanyurdu Bayan Futbol Takımı’nda forma giyiyorum.

Bir bayan olarak futbolda önüne çıkan engeller olmuştur muhakkak. Nasıl aştın bunu?

İlk başta sıkıntı yaşadım. Zaten aile olarak da maddi imkânlarımız çok düşük. 7 kardeşli bir ailenin kız çocuğuydum ben ve bazı şeylerde yardım etmem gerekiyordu. Okuldan sonra babamın iş yerine gidip bulaşık yıkıyordum. Okulda futbol oynuyordum ama ilerisini düşünemiyordum. Daha sonra hocamın gelip babamla konuşmasıyla izin aldım. Bir bayan olarak milletin ne düşündüğü benim için önemli değildi. Sonuçta ben oynuyorum ve ben seviyorum. Bu yüzden çevremdekiler ne düşünür diye hiç korkmadım. Onlar hep olumsuz düşündüler bayan futbolu hakkında ama ben seviyorum. Ve oynadıkça elde ettiğim başarılarla onların düşüncesi de değişti. Bu da beni mutlu ettiğini söyleyebilirim. Çünkü çok hırslanmıştım ve elde ettiğim başarılarla bende çok mutlu oldum. Şuan sol bekte oynuyorum ama iki ayağımı da kullanabiliyorum. Çok yönlü olduğumu söylüyorlar.

“KENDİMİ DAHA İYİ GÖSTERECEĞİM”

Futbola olan ilgin nasıl gelişti?

Futbol oynamayı sevsem de ilk olarak futbol izlemeyi hiç sevmiyordum. Hatta hiç izlemem de. Ama futbol oynamak benim için bambaşka bir duygu. Takip ettiğim futbolcular var. Benim için Arda Turan’ın yeri ayrı. Futbol maçına da gitmedim hiç. Bir kere gidecektim babam izin vermemişti. Uzak olunca.

Peki, hedefini hangi noktada belirledin?

İlerdeki hedeflerim arasında milli takımda kalıcı olmak var. Futbolcu olduğumda da kalıcı olmak istiyorum.

Milli takıma seçilmeyi bekliyor muydun?

Aslında beklemiyordum. Hatta bir daha gidemem diye düşünüyordum çünkü ben U15’teyken de milli takıma seçilmiştim. O zaman daha çok heyecanlıydım ve paniktim. Kendimi hiç gösteremediğimi düşünüyorum. Bu sefer U17’ye seçildim ve çok daha inançlıyım. Kendimi daha iyi gösterebileceğime inanıyorum. Bu sefer heyecanımı yenip, elimden gelenin en iyisini yapmak istiyorum.

“ABES KAÇAR DEDİK”

Babası Ahmet Akkaya, ilk başlarda kızının futbol oynamasını istememiş. Hayriye’nin başarıları babasının fikrini de değiştirmiş. Kızıyla gurur duyduğunu belirten baba Ahmet Akkaya, “İlk başta karşı çıkmıştım. Kızlar futbol oynar mı diye düşündük abes kaçar dedik ve izin vermedik. Fakat daha sonra kızımın elde ettiği başarıları görünce gururlandım. Babası olarak eğer başarabileceksen bu yolda devam et dedim. Hayriye de başaracağını söyledi. Eve hep madalyayla geldi bizde bunları görünce çok sevindik. Buradan da futbol oynamak isteyen kız ailelerine seslenmek istiyorum. Artık kız erkek diye bir durum kalmadı. Herkes yapabilir, başarabilir istediklerini” diye konuştu.

“ASFALTTAN ÇIKTILAR”

Meram Yavuz Sultan Selim Ortaokulu Beden Eğitimi öğretmeni Abdulkadir Demir, Hayriye Akkaya’nın yeteneğini hemen ilk başta fark ettiğini söyleyerek, bu noktaya gelmesinden dolayı çok gururlu olduklarını ifade etti. Demir, “Hayriye’nin bir yeteneğinin olduğunu keşfetmiştim zaten. Çok enerjikti ve bir insan her alanda başarılıysa onda vardır zaten bir şeyler. Basketbolda en iyisiydi aynı şekilde voleybolda ve futbolda da en iyisiydi Hayriye. Onda bir güç bir enerji olduğunu fark ettim. Hayriye o sene bize çok katkı verdi. Takım olarak başarıda onun çok katkısı vardı” dedi.

Okul olarak 2011 yılında açıldıklarını ve her şeyin burada geliştiğini belirten Abdulkadir Demir, “Kız takımı kurduğumuzda ilk yıl başarı elde edemedik. İkinci yıl Konya’da il 2.’si olduk. Bir sonraki yıl Konya şampiyonu olduk. Bu şampiyonluktan sonra takımımız her yıl şampiyon oldu. Üst üste 4. yılımız ve yine şampiyon olarak il dışında maçlara gittik. 2014 yılında ise hiç tahmin etmiyorduk ama takımımız final maçlarına kadar uzandı ve bizlere Türkiye 4.’lüğünü getirdi. Bu takımda oynayan iki tane kızımıza aynı yıl içerisinde yine milli takım kampına davet edildi. Bunlar hiçbir kulüp sporcuları değildi. Okulun asfalt beton zemininden çıkıp buralara kadar gelen sporculardır. Bizleri çok gururlandırdılar. Önceleri veliler karşı çıktı ama onlarla konuşarak orta yolu bulabildik. Şuanda benim kızımı da futbol takımına al diyebiliyorlar” dedi. İmkanların çok kısıtlı olduğunu da söyleyen Abdulkadir şöyle konuştu: “Buradaki çocuklarımızın rakipleri beton sahada hazırlanan sporcular değil. Gönül ister ki burada da daha iyi imkânlara sahip olmak ve güzel bir tesiste çalışıyor olmak. İnşallah Meram Belediyesi mahallemize böyle bir imkân sunar” diye konuştu.