Ey mavi göklerin beyaz ve kızıl süsü, 
Kız kardeşimin gelinliği, şehidimin son örtüsü, 
Işık ışık, dalga dalga bayrağım! 
Senin destanını okudum, senin destanını yazacağım. 

Sana benim gözümle bakmayanın, 
Mezarını kazacağım. 
Seni selâmlamadan uçan kuşun,
Yuvasını bozacağım. 

Dalgalandığın yerde ne korku, ne keder... 
Gölgende bana da, bana da yer ver. 
Sabah olmasın, günler doğmasın ne çıkar: 
Yurda ay yıldızının ışığı yeter. 

Savaş bizi karlı dağlara götürdüğü gün 
Kızıllığında ısındık; 
Dağlardan çöllere düştüğümüz gün 
Gölgene sığındık. 

Ey şimdi süzgün, rüzgârlarda dalgalı; 
Barışın güvercini, savaşın kartalı, 
Yüksek yerlerde açan çiçeğim. 
Senin altında doğdum. 
Senin dibinde öleceğim. 

Tarihim, şerefim, şiirim, her şeyim: 
Yeryüzünde yer beğen! 
Nereye dikilmek istersen, 
Söyle, seni oraya dikeyim!

                                  ARİF NİHAT ASYA

  Diyarbakır da bayrağımıza karşı yapılan; menfur saldırıyı, gafleti, dalaleti ve hıyanetiyle yaşadığım üzüntümü bu güzel şiirin mısralarında aradım ve teselli bulmaya çalışıyorum…