Bunları ancak hakiki Konyalılar anlayabilir

Konya’nın kendine özgü şivesi, sadece günlük konuşmalarda samimiyeti yansıtmakla kalmıyor; aynı zamanda kentin kültürel kimliğinin de önemli bir parçasını oluşturuyor. Dilbilim uzmanlarına göre yöresel ağızlar, bir toplumun tarihini, yaşam biçimini ve sosyal bağlarını koruyan sözlü miraslardan biri.

Konya şivesi, Türkiye Türkçesi’nin İç Anadolu ağız grubu içinde yer alıyor. Yapılan akademik araştırmalara göre bu şive, Eski Anadolu Türkçesi’nden izler taşıyor ve ses değişimleri, kelime kısaltmaları ile kendine has bir söyleyiş biçimi oluşturuyor. Örneğin, “gel bakalım” ifadesi Konya’da “hele gel bakam” şeklinde söylenirken, “kardeş” kelimesi “gardaş” olarak telaffuz ediliyor.

Şive üzerine yapılan çalışmalar, yöresel dilin bireyler arasındaki sosyal yakınlığı artırdığını gösteriyor. Uzmanlar, bu samimiyetin özellikle büyükşehirleşme sürecinde kaybolmaması gerektiğini vurguluyor.

Dil araştırmacılarına göre, şive sadece kelimelerden ibaret değil; bir yaşam tarzı, bir aidiyet duygusu. Konya şivesi de hem gülümsetiyor hem de şehrin ruhunu yansıtıyor.

İŞTE KONYA DİLİ VE EDEBİYATINA O KELİMELER VE ANLAMALRI ;

Farfaracı - Yaygaracı

Balcan - Patlıcan

Yimiş - İncir

Bıdırda - Konuşup durmak

Dıngılda - Kımıldamak

Singil - Uyuşuk

Hayat - Avlu

Sokranmak - Söylenmek

Cip - Cep

Tığteber - Bomboş

Siirtmek - Koşmak

Hazaar - Galiba

Hökele - Ukala

Çitlek - Çekirdek

Zibil - Çok fazla