Konya'da görenleri büyüleyen adres! Burayı gören dönmek istemiyor

Son yıllarda “Unutulmuşlar Adası” adıyla gündeme gelen Mada Adası, hem köklü tarihi hem de eşsiz doğasıyla dikkatleri üzerine çekiyor. Osmanlı arşivlerinde ilk kez 1476’da, Fatih Sultan Mehmet döneminde Beyşehir vakıflarına ait defterlerde “Mado” olarak geçen ada, sonraki dönemlerde “Made” ve “Mada” isimleriyle anılmış.

Beyşehir Gölü’nün kuzeybatısında, Isparta’nın Şarkîkaraağaç ilçesine yaklaşık 35 kilometre uzaklıkta bulunan ada, kıyıya yalnızca 800 metre mesafede yer alıyor. 8 bin 220 hektarlık yüzölçümüyle gölün en büyük adası olma özelliğini taşıyan Mada’nın karşısında Gedikli Köyü, kuzeyinde ise Küçükkilise Adası bulunuyor.

Tarihi kayıtlar, Selçuklular ile Bizanslılar arasında ada çevresinde çetin mücadeleler yaşandığını aktarıyor. Eşrefoğlu Mehmet Bey’in de eşi Mis Hatun için burada bir köşk inşa ettirdiği rivayet ediliyor.

Doğal ardıç ormanlarının yanı sıra meşe, kavak ve söğüt ağaçlarının da bulunduğu ada, geçmişte hayvancılıkla da öne çıkıyordu. Anlatılanlara göre köylüler at, sığır ve koyunları adaya yüzdürerek geçiriyor, hayvanları kuyruklarından birbirine bağlayıp kayıkla önden çekerek gölde karşıya ulaştırıyordu.

Ada, Osmanlı döneminde de farklı topluluklara ev sahipliği yaptı. 1866’da yaklaşık 30-40 hanelik Rus Kazak topluluğu burada yaşam kurdu ve bir dönem “Kazak Adası” adıyla anıldı. Daha sonra Çeçen aileler ile Türkmen aşiretlerinden Tırtar ve Ötkünlüler de adaya yerleşti. 1945’e kadar Beyşehir’e bağlı olan Mada, bu tarihten itibaren Şarkîkaraağaç’ın Gedikli Köyü’ne bağlanarak Kumluca Mahallesi statüsüne geçti.

Türkiye’de göl ortasında kalıcı yaşamın sürdüğü tek yer olma özelliğini taşıyan Mada Adası, kış aylarında ise zorlu günler geçiriyor. Gölün donmasıyla birlikte ulaşım kesiliyor, ada halkı ise kimi zaman kayıkları buzların üzerinden sürükleyerek kıyıya ulaşmaya çalışıyor.

Bugün hâlâ tarihin, kültürün ve doğanın iç içe yaşandığı Mada Adası, keşfedilmeyi bekleyen gizemli bir yaşam alanı olarak varlığını sürdürüyor.