Yıllar sonra spor tarihine baktığımız zaman Konyaspor’un Galatasaray karşısında elde ettiği bir puan belki istatistiki olarak başarı olarak okunacak.

Ama dünkü maça baktığımız zaman son 7 deplasman maçında dökülen, ligde şampiyonluk yolunda büyük ölçüde havlu atan, Avrupa’ya veda eden Galatasaray’ı bir daha böyle yakalayabilir miydik? Zor.

Yine de dünkü 90 dakika sonunda futbolun adaleti işledi. Kazanma adına sahaya bir şey koyamayan iki takım da bir yerde hak ettikleri bir puanın sahibi oluyorlardı.

Dün sahada Konyaspor’dan çok haftaya oynayacağı Fenerbahçe maçını düşünen, sakat oyuncularını riske etmeyen ve de kart sınırındaki oyuncularının ikili mücadeleden kaçındığı Galatasaray karşısında daha iyi olabilirdik.

Sahada futboldan çok oyunu etkileyen rüzgar ön plana çıkıyordu.

Tek cümle ile maçı yorumlamak gerekirse maçın sonunda ne üzülen ne de sevinen vardı. Çünkü futbolun adalet terazisi bu kez doğruyu göstermişti.

Konyaspor cephesinde öne çıkan bir isim yokken, Galatasaray’da ise sadece ikinci yarıda Snaijder şahsi gayretiyle üzerindeki spekülasyonları atmaya çalışan isim olarak dikkat çekti. Bu doksan dakikada futbol adına en büyük güzellik ise tribünleri ve Konyaspor’un kasasını dolduran onbinlerce taraftar idi…