Sene 1965… Karatay Belediyesi yanındaki Eski Garaj 'da bulunan Oto Nakliyat Şirketinde   gündüz saat 12’de askere  gitmek için bulunuyordum.  Bütün  akraba, eş dost uğurlamaya geldiler. Meslektaş im olan samimi arkadaşım Mehmet Tekelioğlu ile beraber Ankara’ya yolculuğa başladık. Konya’yı çıktık. Kar fırtına, tipi… Yolculuk bir kabusa döndü.

13 saatte Ankara ya ulaştık, yolculuk esnasında otobüs benzin deposu dondu. Otobüsten inmesi zordu. Mehmet arkadaşımla beraber aldığımız pasta kutularını açtık, otobüste bulunan bütün yolculara dağıttık. İki çocuklu o zaman rütbesini bilemediğimiz bir subay ve hanımı da vardı. Otobüste sohbet ettik tanıştık. Subay bize geldi, “nereye gidiyorsunuz?” diye sordu. Saat gece 1 gibiydi. Biz de bir otelin ismini verdik. Askere gideceğimizi  söyledik. Taksi tuttu bizi de aynı taksiye bindirdi. Kalacağımız otele bıraktı. Taksi ücretini de kendi ödedi.

Ertesi gün Etimesgut Zırhlı Birlikler Alayına teslim olduk. Beni 5. bölüğe tank taburuna, arkadaşım Mehmet Tekelioglu'nu da Keşif Bölüğüne gönderdiler. Beni terzihaneye verdiler. Bir ay zarfında bölüğün başçavuşları ve bölüğün komutanı ile samimi oldum, beni sevdiler. Metin başçavuşla daha samimi olduk. İki üç önce başçavuşa Ankara’da oynanacak olan Portekiz milli maçına, gideceğimi söyledim. “Hadi ulen bir aylık askersin nasıl gideceksin” dedi, beni azarladı.

Maç sabahı revire çıktım beni hastaneye sevk ettiler.

Hastanede muayeneden sonra doğru Ankara'ya gittim. Eski 19 Mayıs Stadında Türkiye-Portekiz milli maçına girdim.

Milli takımda aklımda kalan, kaleci Özcan, Can Bartu  Şenol Birol’u hatırlıyorum.

Eusebio 65. dakikada Portekiz’in gölünü attı.Portekiz 1-0 galip geldi.

Ertesi gün Metin Başçavuş, “Konyalı senden korkulur” dedi, gülümsedi.
İnsanoğlu istedi mi azmi ve kararlılığı ile her şeyi başarır.