Ayakkabı tamircileri çırak bulamıyor

Gelişen teknoloji, ucuz, kalitesiz ayakkabı üretiminin yanı sıra birde çırak bulamama sorunuyla karşı karşıya kalan ayakkabı tamircileri, işini devredeceği bir çırak yetiştirememeleri üzüntüsünü yaşıyor. Çırak sorunlarının çözülmemesi durumunda ayakkabı tamirciliği mesleğinin yok olacağı görüşündeler.

Bedesten Çarşısında 45 yıldır ayakkabı tamirciliği yapan Mustafa Limoncu (51) “Zorunlu Eğitim Sistemi’ yüzünden çocukların erken yaşta mesleğe başlayamadığını söyledi. ‘Zorunlu Eğitim Sistemi’ yüzünden öğrencilerin en genç 17 yaşında okuldan ayrılabildiklerini belirten Limoncu, bu yaştaki çocukların çıraklık için çok geç olduğunu ifade etti.

HER İŞİN BAŞLANGICI VARDIR

Baba mesleğini 45 yıldır yaptığını belirten Limoncu, “Ayakkabı tamirciliği dedemden babamdan öğrendiğim meslek. Gençlik yıllarında babam okumamı çok istiyordu. Ama ben  okula hiç gitmezdim. Sürekli babamın yanına geliyordum. Yapmış olduğu tamirat hoşuma gidiyordu. Gide gele mesleğe başladım. Biz çocukluktan beri bu işi yapıyoruz. Her işin başlangıcı vardır. Hem işi konusunda, hem normal hayatımda babamın çok emeği var” dedi.

SON KALAN TAMİRCİ SAYISI 15-20 CİVARINDA

Ayakkabı tamirciliği mesleğinin her geçen gün unutulmaya yüz tuttuğunu ifade eden Limoncu, bu işle uğraşan kişi sayısının ise her geçen gün azaldığını söyledi. Limoncu, “Her geçen gün artan teknoloji, Çin mallarının sektöre etkisi ve vatandaşın alım gücünün olması ayakkabı tamirciliği sektörüne yansımış durumda. Konya’da ayakkabı tamir eden kişi sayısı azaldı. Toplam 15-20 civarında. Ayakkabıların ucuz olmasından dolayı insanlar ayakkabıyı yaptırmaya gelmiyorlar. Bu durumda hem maddi açıdan hem manevi açıdan bizi etkilemiş durumda” diye konuştu.

ÇIRAK BULMAKTA ZORLANIYORUZ

Mesleğin en büyük sorunun çırak bulamamak olduğunu belirten Limoncu, “Eskisi gibi çırak yetişmiyor. ‘Zorunlu Eğitim Sistemi’ yüzünden çocuklar erken yaşta mesleğe başlayamıyor. Bugün 18-20 yaşına gelmiş delikanlı senin yanına geldiğinde olum şu süpürgeyi şurayı temizle, olmamış dediğinde o çocuk söz dinlemiyor. Ustalarımız bize kızardı, hatta sert davranırdı ama biz işimizi öğrenmeye çalışırdık. En büyük üzüntüm bir çırak yetiştirememek. Gençler bu işi yapmak istemiyor, çırak bulamıyorum. Sadece ben değil bütün sanatkarlar çırak bulmakta zorlanıyor. Nasıl bu mesleği dedem, babam bana öğrettiyse ben de başka birine öğretip devam ettirmek istedim. Benim kendi oğlum var, o bile gelmiyor. Şimdi gençler isteksiz, aileler de çocuklarının bu tarz meslekler yapmasını istemiyor” şeklinde konuştu. (Uğur Sarı)