Konyaspor arka arkaya kazandığı maçlar ile artık kendi rekorunu kırıyor. Bu takım kazandıkça düne kadar “düşeriz” diyenler aklıma geliyor. Neyse böyle güzel bir günde, negatif şeyler ile vakit kaybetmeyelim.

TORKU Konyaspor ve Akhisar Belediyespor…

Sporda inandığım ve hep savunduğum bir gerçek vardır “Güçler dengesi”…

Kimse alınmasın ama Akhisar Belediyesi’nin futbol takımı, Akhisar’ın kulübü böylesine üst düzeyde bir ligde ne kadar rakip olabilir? Çünkü olay sadece sahada bitmiyor ki. O şehrin alt yapısı, ekonomisi, kültürü ve derinliği. Çok önemli.

Cumartesi günü Akhisar kafilesini gördüm. Otobüsünden, durum ve ahvaline!…. Yanımızda ki dostumuza bu takımın asla Konyaspor’a rakip olamayacağını söyledim. Ha siz sahada bir maç kazanırsınız, iki, hadi diyelim üç… Zaten ondan sonrasını şehir kaldırmaz. Demek istiyoruz ki bu tür başarılar kalıcı olmaz.

Neyse gelelim maça. Konyaspor maça öylesine akıllı ve doğru başladı ki. Herkes bizim gibi “İşte Aykut hocanın takımı” diyordu. Rakibi sahasından çıkartmak istemeyen Yeşil-Beyazlılar ikinci bölgede pres yapıyor, ikili sıkıştırmalarla Akhisarlı oyuncuları hataya zorluyorlardı. Bu arada beklenmedik bir gol geldi. Gerçi artık alıştık. Kalemize gelecek her yan ve duran topun gol olma ihtimali çok yüksek. Nitekim de öyle oldu. Ama Konyaspor doğruları ısrarla yapmaya devam edince ilk yarının son dakikasında gelen gol ile bu maçı kazanacağımıza bir kez daha inandık.

İkinci yarıda da doğruları yapan tek taraf vardı o da Konyaspor idi.

Bu kez Aykut hocanın istediği gibi oynayıp kazanmayı da biliyorduk. Futbolcular stressiz olunca bazı şeyler hem rahat hem de kolay oluyordu. Fazla söze gerek yok. Tebrikler Konyaspor, teşekkürler Aykut Hoca…