Köyümü düşünüyorum

Küçücük dünyama sığan,

O koskoca dağları,

Dumanlı yamaçları,

Yemyeşil yaylaları,

Baharla birlikte açan

Yaban güllerini,

Sümbülleri görüyorum.

Çam kokularına karışan çiğdemleri, zambakları,

Kardelen çiçeklerini görüyorum.

Çocukça bir gayret içinde, ormanda,

Mantar topladığımız günleri özlüyorum.

Hayvan otlatan, yoksul, köy çocuklarıydık.

Azık çıkınlarını birleştirerek kurduğumuz,

Çocuk sofralarını düşünüyorum: 

Kiminde çökelek, kiminde yumurta,

Yaban otları, soğan

Ve içimizde fıkırdayan,

O her şeyi bal-kaymak yapan,

Yaşama sevincini özlüyorum.

Ömür dediğin ne ki,

İşte su gibi akıp gitti.

Torunlarımı gördükçe şimdi

O tertemiz doğayı, o saf yüzleri,

O duruluğu hatırlıyorum. 

Çocuklukta bile paylaşmayı bilen,

Arkadaşlarım canlanıyor gözümde,

O günleri özlüyorum.