Zafer meydanında, şimdiki Kırmızı Çarşıda terzilik yaparken, komşum olan Konya Belediyesinde veterinerlik yapan ismini hatırlayamadığım, muhterem abimizin hanımı bir akrabasına akşam yemeğine gitmiş.

Veteriner olan abimiz akşam mesaiden çıkınca evine gelir.

Dışarıdan bakar evinin ışığını yanık görür.

Adam şaşırır evine çıkar, bakar evde hırsız vardır. Hırsız ev sahibini görünce, ikinci kattan atlar.

Ev sahibi hırsız var diye balkona bağırarak çıkar.

Biz de sesi duyduk dışarıya çıktık, hırsız ince Minareye doğru kaçmaya başladı.

Karşıdan Karayollarında çalışan Ali Amca hanımı, hırsızın kendine doğru geldiğini görür.

Hanımını ağacın yanına doğru siper eder.

Hırsız o anda kendisine müdahale edeceğini anlar.

Büyük bir bıçak çıkartır ama o hengamede Ali amca, Osmanlı tokadını vurur, hırsız sendeleyerek yere düşer.

Ali Amca hırsızı bir güzel döver.

Daha sonra sırtından tutup, sürükleyerek evin önüne getirdi.

O hengâmede hırsızı kimse Ali amcanın elinden alamadı.

Evin önünde bir daha hırpaladı.

“Öldüreceksin adamı bırak” diye bağırdık.

Polis geldi hırsızı Ali amcanın  elinden zor aldılar.

Bu esnada evin hanımı geldi, evine girdi ve altınların olmadığını  söyledi.

 Polis  hırsıza sordu:  Altınlar nerede?

“Ben görmedim, almadım” diye inkar etti.

Ali amca oradan, “Siz bana verin bakayım şunu” deyince hırsız korktu ve “Senin vurduğun yerde” düşmüştür” dedi.

Aradan iki saat geçmesine gidip baktılar altınlar gerçekten de oraya düşmüştü.

Altınlar bulununca ev sahipleri çok sevindi.

Bu arada Allah rahmet eylesin Ali amca tam bir Osmanlı torunu idi. 

Allah bizleri haram lokma yemekten korusun.
Malı helalden kazanırsan suali, haramdan kazanırsan cezası vardır (İmam-ı Rabbanî)