Çiğdiler, piştiler, yandılar

Şeytanı çileden çıkardılar

Çileyle arkadaş oldular

Ama çok huzurluydular

Her güçlüğe dayandılar

Yılmadılar

Bunaldılar ama hiç bunamadılar

Büyük cihadı kazandılar

Lütfun da hoş, kahrın da hoş deyip

Allah’a yaslandılar

Ellerinden geleni yaptılar

Takdiri Allah’a bıraktılar

Neylerse güzel eyler dediler

Yaratılanı hoş gördüler

Hiç depresyon görmediler

Hiç ölmediler

Vatan için can verdiler

Kefensiz gömüldüler

Herkesin malı dünyada kalırken

Onlar kazandıklarını götürdüler

Allah’a tam yöneldiler

Onu tek mabut bildiler

Nefse ödün vermediler

Muratlarına erdiler  

Canları dünyayı çekerken, onlar ahreti seçtiler

Gece gündüz çalıştılar, rahatlarından geçtiler

Çoğu kez açacak bir kapıları bile olmadı

Herkese gönüllerini açtılar

Mahşere dek sönmeyecek meşaleler yaktılar

Nehir olunca denizlere değil, çöllere aktılar

Ateşinde yandıkları aşkın nağmelerinden

Gök kubbede hoş sedalar bıraktılar