Zarif adamların zarif hikayeleri olur. Hassastırlar, duyarsız kalamazlar gözyaşının o hazin yolculuğuna. İnsan olmanın en kıymetli belirtisi olan sevmek duygusuna duyarsız kalmaları mümkün sınırlarını zorlar.

      Çekingendirler ulu orta sevdiğine sevdiğini söyleyemezler. Bilirler ki aşkla bakan gözleri her şeyi muhatabına ulaştıracak olmazlara olur nitelik kazandıracaktır.

     Yine bir danışmanlık seansımız ve danışanımın halini anlatırken gözlerinden çisem çisem elmacık kemiklerine doğru kendine yol bulan göz yaşlarına bigane kalamadığımdan o hassas sesiyle paylaştığı duygularını kalemimin kağıdıma hükmettiği ölçüde aktarma gayretindeyim.

      Rahmetin en güzel yüzü diyesim var çisem çisem yağan yağmurlara. Bugün bende yine bir hal var; kendime, yüreğime ağır gelmekteyim. Hava puslu, umutlarım yaslı, sahiplendiğim düşüncelerime kanat çırptırdığım gökyüzüm puslu, gözyaşlarım sigaramın dumanına karışmakta.

        Ağırım diyorum ya kendime hocam, adı yok sevdamın tadı yok sensiz. Baharı severim, özlerim ama güllerin kokusu gelmiyor sensiz.

         Azizim sevmek güzeldir de güzel sevmek daha güzeldir. Sevgi insanoğluna verilen en kıymetli ikramdır yaratıcısından. Unutma hayatı yaşanılır kılan hayallerimizin gerçek olması ihtimalidir. Eksik olan ne varsa sevgi tamamlar.

        Sevdiği kadına kavuşamayan adam şöyle dedi benim anlattıklarım üzerine: Sevdiğimin resmi duvarda asılı fakat ben çiviyi kalbimde hissediyorum.

       Gitmenin yararı kalmanın zararından çoksa gideceksin.Yine seversin dediysem de olmadı. Son olarak dedi ki sevdiğine: Beni üzecek gücü sana verdiğim için kendimden özür dilerim.

       Unutan iyileşir de sen unutur musun bilmem zarif adam. Efendim; yolunuz, yönünüz ve gönlünüz açık olsun. Sürç-i lisan ettiysek affola