Hepimizin dilimizden düşürmediği bir kavram, “zamanın nasıl geçtiğini anlamadım” cumadan cumaya nasıl geçti zaman diye tartıştığımız ya da ne zaman geldik bu aya yıl bitti yahu dediğimiz muhabbetler içinde teğet geçiyor zaman.

Bence muhabbet aralarında konuştuğumuz bu konuyu irdelemek gerek. Üzerinde düşünmek hatta araştırmak gerek. 70-80 yaşlarında kime sorarsanız sorun zamanın nasıl geçtiğini bilemez ve gençliğinden bahseder ve her şey daha dün gibi bu yaşa nasıl geldim bilemem der.

Bu noktada yol göstericimizin hadislerine bakmak istiyorum. Hz. Peygamber (s.a.v) efendimiz, “Ümmetim için kıyamet alametlerinden biri de ahir zamanda zamanın çok çabuk geçmesi olacaktır. Hatta öyle ki bir cumada diğer cumaya ateşin samanı tutuşturması gibi çok çabuk ulaşacaklar’’ diyor. Bu durumda ahir zamanda olduğumuz anlaşılıyor. Diğer bir hadisinde ise, “insanların çoğunun kıymetini bilmediği iki şey vardır. Bunlar sıhhat ve boş zamanlardır” sahi çok mu boş zamanımız var. Her şey daha hızlı, hayatımız, araçlarımız, iletişimimiz vs vs. bu hızlılık bize aceleci bir hayat getiriyor. Ömrümüzün ortalamasının eskiye nazaran daha da kısaldığı bu zamanda boş zamanların değeri daha çok bilinmiyor mu?

Dünya durmuyor, sürekli dönüyor. Ömür durmuyor, hızla ilerliyor. Eskiden de bir gün 24 saatti ve yıl 12 aya bölünmüştü. Değişen ne?

Şüphesiz günümüzde koşuşturma arttı, hayatın akışı değişti, zevk tercihleri farklılaştı. Gelenek görenek adı altında her şey bize yük oldu. Fani dünyanın fani işleri altında hep ezildik ve ömür tükettik. İlim bile yıllarca gidip geldiğimiz sıralardan ibaret oldu.

Bir büyüğümle yaptığım sohbette (Artık eskiye göre daha az yaşıyoruz günü. Yavaşlık bilincinin gelişmesi de zaman algımızı yavaşlatıyor. Zamanı yavaşlatmak için acelesizlik bilincini öğrenmeliyiz. Acele etmediğimiz de zaman akışı daha yavaşlar. Abdestli olmak, dualı olmak ve üzerimize güneşin doğmaması gibi etkenler zamanın akışını yavaşlatır.) cümlelerinden etkilenmiştim. Ne kadar da doğruydu. Her işimiz acele...

Şimdi doğaya bırakıp kendimiz. Doyasıya bir nefes çekelim. Acele olduğunu düşündüğümüz her işi sıraya koyup, acele etmeden yapalım. Birer fani olduğumuzu ve zamanın çok çabuk geçtiğini hiç unutmayalım.

Acelesiz bir yaşam sürmek dileklerimle...