Bu sezon ne hikmetse köşelerime başlarken genelde Atiker Konyaspor’un geçen sene yakalamış olduğu başarılardan söz ederek ya da daha doğru bir ifadeyle hatırlatarak başlıyorum. Konyaspor gerçekten birlik ve beraberlik içerisinde olduğu sürece eminim başarıları artarak katlanacaktır. Yalnız daha ligin beşinci haftası tamamlandığında ve daha ilk yenilgisini alan temsilcimiz bazı küçük gruplar tarafından tabiri caizse şeytan taşlanır gibi taşlanmaya başlandı. Son iki senedir özellikle de Aykut Kocaman’ın takımın başına gelmesiyle birlikte artan bir başarı ve akabinde Konya tarihinde yaşanılan bazı ilkler ile birlikte kurumsallaşma yolunda ciddi hamleler yapma gayretinde olan bu takıma daha ligin ilk mağlubiyetinde özellikle de bu oyun anlayışıyla ligden düşer gibi yakıştırmalar hiç kabul edilmeyecek nitelikte yapılıyor.

Spor branşlarını bazı kitleler sürekli başarı üzerinden değerlendirdiği için hemen ilk kazada felaket tellallığı da ayyuka çıkıyor. Evet, eleştirelim, ciddi bir sorun olduğunda el ele verip hep birlikte hataları bertaraf etmek adına eleştirimizi yapıp ses getirelim ama böyle vicdansızca değil. Eleştirinin sadece sitem boyutunda takılı kalınması çok vahimdir. Yapıcı ve yol gösterici bir eleştiri yapılmadığı sürece Konyaspor, dolaylı yoldan da Konya kaybedecektir.

Konyaspor defans futbolu oynuyor, rakibinden korkuyor, göze hitap etmiyor gibi ortalıkta dolaşan bu gibi olumsuz cümle sarf eden kişilere Aykut Kocaman’ı gönderip takımın başında kimi görmeyi amaçlıyorsunuz sorusunun cevabını merakla bekliyorum. Futboldur, üç farklı neticesi vardır ve bunu sürekli galibiyet üzerine endekslememek gerekiyor. Bir takım da kolay kolay kurulmuyor. Artık Konyaspor hocasıyla birlikte bir sistem takımıdır ve hocanın bu takımın başından gitmesi tüm sistemin bozulmasına akabinde de Konyaspor’un yeni bir sisteme geçmesi bir hayli zaman alacaktır. Mantıklı düşünüp Fenerbahçe’nin düştüğü duruma düşmemek adına doğru kararlar almak gerekiyor. Bu sene Konyaspor’un Konyaspor destekçisine her zamankinden daha fazla ihtiyacı var. Ligin yanı sıra hem Avrupa hem de kupada boy göstereceğiz. Futbol takımını ayakta tutan seyircidir ve bu bilinçte olmak herkese fayda sağlayacaktır. Son söylenilecekleri baştan söyleyelim ki algılarımızı biraz daha açalım.

AH ULAN YUSUF

Trabzonspor müsabakasının zor bir maç olacağı üç aşağı beş yukarı futboldan anlayan herkes tarafından tahmin ediyordu. Evet, Trabzonspor lige, ligin sonuna demir atmış Kasımpaşa’yı yenerek başlayıp ardından üst üste üç mağlubiyet alsa da içinde bulunduğu buhrandan çıkmak adına hamle yapması gerekiyordu. Ayrıca elli yıllık mazisine Konyaspor maçıyla start veren Avni Aker Stadı yine bir Konyaspor maçıyla Türk futboluna veda ediyordu. Özellikle Trabzon değerleri için de bu müsabakanın önemi biraz daha arttı. Bozuk zemin üzerinde seyircinin de pek rağbet etmediği müsabakaya temsilcimiz hızlı başladı. Artık Konyaspor’un ilk yarı özellikle de ilk on beş dakika hızına çok alıştık ve ilk dakikalarda gol bulamazsak yadırgıyoruz. Nitekim beklentilerimiz gerçekleşmeyince Kocaman’ın öğrencileri dalga dalga düşüş yaşamaya başladılar. Koşan ve pas yapan Konyaspor kötü saha zemini üzerinde olumsuz etkilenmeye başlayınca tercihimizi uzun paslardan yana kullanmaya başladık. İlk yarıdan gol sesi çıkmayınca ikinci yarıya bordo mavililer ev sahibi olmanın avantajlarını daha iyi kullanmaya başladı. Konyaspor’un da tutuk kalması Trabzonspor’un ekmeği bal sürmek oldu. İyisiyle kötüsüyle mırın kırın ederken neyse ki deplasmandan bir puan getiriyoruz dediğimiz dakikalarda Yusuf Erdoğan’ın golüne engel olamayınca adeta üç puanı Ersun Yanal’ın öğrencilerine hediye ettik. Bu bir gol ile yaşanılan sevinç Trabzonspor oyuncularını öyle bir mutlu etmiş ki işte o an büyük ve güçlü bir takım olduğumuzu anladım. Hiç şüphesiz iyi yolda ilerliyoruz. Eksiğimiz yok mu? Elbette var ama elimizde sihirli değneğimiz yok ki dokununca düzelsin. Sabreden derviş, muradına erermiş. Temsilcimiz Atiker Konyaspor’un başında yüzüncü resmi maçına çıkan Aykut Kocaman ile daha nice maçlara temennisini de kelamımızın sonuna koyalım.