Yine bir kaşık suda fırtına koparmak isteyenler var.

            Askerin yemek duasında “Tanrımıza hamdolsun” yerine “Allah’ıma hamdolsun” denildiği için laikliğe aykırılık oluşmuş.

            Öyle diyorlar.

            Allah kelimesinden bazı kesimler rahatsız olmuş.

            Hep söylüyoruz; bunlar laikliği bir rejim olarak değil de bir din olarak algılıyorlar. Öyle olmasa “Allah” denmesinden neden rahatsız olsunlar?

            İşin garip tarafı rahatsız olanların kimliklerinin din hanesinde “İslam” yazıyor. Ne yaman bir çelişki. Birçoğu “kimlik Müslümanı.”

            Askerde içtimada amaçsızca ayakta durmaktan belim ağrırdı. Ağrıyı gidermek için şöyle bir gerinirdim. Gerinirken de “Allah şükür” demişim.

            Sıradan bir arkadaş kafasını uzatıp bana baktı “İmam Hatipli misin” diye sordu.

            “Değilim. Neden sordun” dedim.

            “Hiç” dedi sadece.

            Oysa ben anladım.

            “Allah şükür” demek için İmam Hatipli olmaya ne gerek var. Her Müslüman normal şartlarda Allah’a şükreder.

            Askerin de “Allah’ıma hamdolsun” demesi kadar tabii bir şey olamaz.

            İddia şu: askerlik yapan gayrimüslimler de var. Onların hatırına “Tanrı” demeliymişiz. Onlara ayıp olurmuş.

            İyi de Müslümanlar da var. Müslümanların hatırına “Allah” demek neden bu kadar zorunuza gidiyor?

            1990 yılında asteğmen olarak görev yaparken benim askerlerim de “Allah’ıma hamdolsun” diye dua ederdi. Ben onlara her hangi bir telkinde bulunmadım. Onlar içlerinden geldiği gibi hareket ettiler.

            Allah lafzından rahatsız olanlar hiç de umurumda değil.

Olabildiği kadar rahatsız olabilirler.

Birisi “Allah” kelimesine alerji duyuyor.

Bir diğeri “Bu devirde günde 5 kere ezan okumaya ne gerek var” diyor.

İnsanların ezandan rahatsız olduğunu söylüyor.

Eğer Türkiye’de ezandan rahatsız olanlar varsa, ezanın okunmadığı bir ülkeye gitmelerine mani olan da yok. Bilsinler ki, bu ülkede ezanlar dinmeyecek!