Torku Konyaspor, Rize deplasmanından 1 puanla dönüyor.

Ne var demeyin. Bu deplasmanda Galatasaray mağlup oldu, Fenerbahçe beraberliği zor çıkardı.

Yeşil-beyazlılar, sıralamayı direkt etkileyecek maçta rakibinin önüne geçmesine izin vermedi.

Hafta içinde Kocaman maçtaki sistemleriyle ilgili ipucu vermişti; “Yenilmeden gelmek istiyoruz.”

Oyuna da böyle başlayacağımızı düşünüyordum. Ama tam aksine bir görüntüyle maça başladık.

Konyaspor bu sezon hiç görmediğimiz bir şekilde önde basmaya başlamıştı. Gazetede maçı izlerken, hepim şaşkınlık içinde kaldık. Hatta 20’li dakikalarda topla oynamamız %70’in üzerindeydi.

Fazlasıyla şaşkındım aslında, yanımdaki arkadaşlara, “Rize geniş alanda oynamayı seviyor. Bizi tuzağa çekiyor olmasınlar” dedim. Ama o görüntü de yoktu.

Daha önde pas yapıyorduk.

Buraya kadar her şey iyi ama ah o kale önü acemiliği yok mu, Konyaspor’un bir basamak daha yukarıya çıkmasına en büyük engel.

Defanstan başlayan top neredeyse herkesin ayağına değiyor. Yerden ayağa paslar, yakın oyunlar. Evet bunlar modern futbolun gerçekleri. Peki rakip sahada niye bu kadar acemiyiz?

Aykut Kocaman mı böyle diyordur? Buna cevabım kesinlikle hayır. Hiçbir hoca takım öne çıkmışken geri dönün bir daha başlayın demez. Bunu diyecek hoca Traore’nin, Halil İbrahim’in pozisyonlarının arkasından kulübeden fırlamaz.

Futbolcularda anlamsız bir güven sorunu var. Topu öne kadar taşıyan futbolcular işi bitirecekleri alanda bir anda acemileşiyor, ayakları birbirine dolanıyor, sorumluluk almıyor.

Ceza alanı üzerinde anlamsız bir pas trafiği yaratıyorlar. Zaten kalabalık o bölge. Bir de sen savunanınla gelip sıkıştırıyorsun. Hücumlar bir anda arapsaçı oluyor.

Bir tane topu alıp giden oyuncumuz, sorumluluk alıp adam eksilten oyuncumuz yok. Kaleye doğru dönen yok, hep taç çizgisine doğru, geriye doğru alıyoruz pasları. Traore bir kere döndü, kaleyi bulan ilk şutumuzu attı. İtanje uzanmasa öne geçmememiz içten bile değildi.

Neyse pozisyon pozisyon değerlendirmek doğru değil.

Ama biraz daha sorumluluk almak gerekiyor. Denemek gerekiyor. Ömer Ali ya da Mehmet Uslu’nun zaman zaman çizgiden akıp gitmesi gerekiyor. 

Adam eksiltmek gerekiyor, şut atmak gerekiyor.

Gerekiyor da gerekiyor.

Aslında futbolcunun kendine güvenmesi gerekiyor.

Top mu kaybedeceksin, kaybet güzel kardeşim. Hep sen oynayacak değilsin topla. Keza maç boyunca sen oynasan ne olacak ki kaleye şut atmadıktan sonra, kanatlara inmedikten sonra, araya pas atmadıktan sonra.

Bunları yapmadan %70’le top oynaman bir işe yaramıyor. Biraz güven biraz sorumluluk hepsi bu.

Bitirirken şunu da ekleyeyim; maçta verilen bazı pozisyonlar Torku Konyaspor ismine yakışmadı.