Mükemmelsin Gekas o kadar mükemmelsin ki; maç öncesi eski takımının hocasıyla kucaklaşıp üç gol atar, yine de sevinmezsin, o kadar mükemmelsin ki istediğin kadar dışarı çık eğlen... mükemmelsin. Başarı gelince kimse bir şey diyemez sana.

Bu deli dolu başlangıçtan sonra değineceğim asıl konu başlıkla 'paralel' tabi ki. Pazar akşamı aynı saatte tam yedi maç birden vardı Süper Lig'de. Bir yanda Fenerbahçe haklı sevincini ertelemek istemiyordu, diğer yanda Galatasaray Elazığ'da 'direniyorum' diyordu, ve daha niceleri.

Peki Konyaspor?

Alkış kıyamet ligde kaldılar mucizevi hatalar yapmazlarsa. O gollerin üzerine eleştiri falan yapmayacağım tabi ki; leziz bir akşamdı yeşil sahalar adına. Ya yeşil beyaz formalı insanlar? Maç öncesi olası Fenerbahçe şampiyonluk kutlamaları için uyarılar yapıldı bildiğim kadarıyla. Neymiş efendim; burası Konya imiş, burada kendi memleketinin takımı var iken neden gidip farklı renklerle bağ kuruluyor imiş... şeklinde öfke patlaması öncesi bahaneleri işte.

(Ben de sıcak sıcak yazıyorum bunları öfkeli halimle.)

Evet Gekas'a, Hleb'e, Djalma'ya Hasan'a... bakıp olması gereken bir duruş görüyoruz ülke futbolu ve aslında değerleri adına. Ama o 105 metrelik alanın dışında konu ile ilgili çok fazla bahaneler, sığınmalar, dezenformasyonlar var.

Yine bu aralar  bana destek veren sevdiklerimden biriyle konumlandırma üzerine konuşmuştuk. Yılmaz Vural hocamızdan da esinleniyorum biraz, Türkiye'de futbol olmasa insanlar ne yapar? Neye ait hissederler? Bu güzel bir konu aslında. Hoş olmayan ise bu basit oyunu çirkinleştirmekten geri kalmamamız.

Britanyalı yazar Simon Kuper'in de dediği gibi: Football Against The Enemy / Futbol asla sadece futbol değildir.

Diğer bir pencereden ise; futbol hayattır ama hayat sadece futbol değildir.