Varlığını dinle!

Yokluğun boşluktaki sessizliğinden sonra kıyıya vurup ses çıkaran varlığını ve kainata düşen ilk zerreni…

Dinle, isminle birlikte hayata düşen ilk sabahını, akşamını, yazını.

Acizliğini, çaresizliğini, susuzluğunu…

Adın insan olarak yazılmışsa eğer, “İnsanlığını” dinle.

Lakin en çok unutulan odur

Toprağa düşen bir tohumun can kazanışı, candan sonra şan kazanışı gibi…

Fidana dönüp dal kazanışı, önce goncaya bürünüp yaprak yaprak salınışı gibi…

Öyle güzel kokan bir kızıl gül yaprağının güneş ışığını bulup ruha bürünüşü gibi…

Ruhunun sesini, seslenişini dinle!

Ruhunun imzasını at… Yeri, göğü ruhunla süsle.

İnsanın alfabesini tanı; güzelliği, sevgiyi oku, hakikatine aşina ol.

Kalbi sevgiyle atıyorken nasıl görmez diğer sevgileri; pervane gibi dönen güneşi, göğü süsleyen kandilleri, atomları, zerreleri…

Nasıl başıboş tanır kendini?

"Ben gerçekten, benim de Rabbim, sizin de Rabbiniz olan Allah'a tevekkül ettim. O'nun, alnından yakalayıp denetlemediği hiç bir canlı yoktur. Muhakkak benim Rabbim, dosdoğru bir yol üzerinedir (dosdoğru yolda olanı korumaktadır.)"  (Hud Suresi, 56)

Ayetiyle…

Cana canan geliyor ve diriliyor tüm zamanlar; tevekküle, sabra, hayra bürünüyor. İnsan “insanlığı” böyle ediniyor. Kalpler sevgiyle nakşediliyor.

Rab’dan öte vekil, güç mü var?

 “İnsan kendisinin başıboş bırakılacağını mı sanıyor?” (Kıyame Suresi, 36)

Allah... O'ndan başka ilah yoktur. Diridir, kâimdir. O'nu uyuklama ve uyku tutmaz. Göklerde ve yerde ne varsa hepsi O'nundur. İzni olmaksızın O'nun katında şefaatte bulunacak kimdir? O, önlerindekini ve arkalarındakini bilir. (Onlar ise) Dilediği kadarının dışında, O'nun ilminden hiçbir şeyi kavrayıp kuşatamazlar. O'nun kürsüsü, bütün gökleri ve yeri kaplayıp kuşatmıştır. Onların korunması O'na güç gelmez. O, pek yücedir, pek büyüktür. (Bakara Suresi, 255)

Her gözden bakan O’dur, Her gözün gördüğü O…

Her şeyin Tek Rabbine sığınarak sevgiye niyet ediyor insanlık, bütün suretlerin Sahibine dönerek…

Kışların en çetini; sevgi yoksulluğu, yerini bolluğa bırakıyor. Silahlar değil artık ruhunu bulan güller konuşuyor, gönüller birleşip Gülizar oluyor.  Gülizar olan dünyada, bahar iklimiyle gurbet son buluyor.