Bir Ramazanı daha geride bıraktık. Bundan sonraki Ramazanı kim görür, kim göremez ancak Allah bilir.

Günlerin uzun olması, oruç tutan Müslümanları oldukça zorlasa da inanarak oruç ibadetini yerine getirenler için bu bir engel teşkil etmedi çok şükür. Sıcakların fazla olmasından dolayı zorlansalar da insanlar görevlerini yerine getirmenin hazzını yaşadılar.

Kimi Müslümanlar da hastalık ve özel durumlarından dolayı belki oruçlarını tutamadı. Bu oruç tutamayan ve hali vakti iyi olan Müslümanlar tutamadıkları orucun karşılığı olarak fidye ödediler. Allah, birilerini birilerine vesile kılarak kardeşine yardım ettirdi. Şüphesiz her Müslüman sağlığının yerinde olmasını ve orucunu layıkı ile tutmayı ister. Ama sağlık çok önemli olduğu için Allah bu konuda kullarına ruhsat vermiştir.

Mazeretlerinden dolayı oruçlarını tutamayan Müslümanlar “Benim mazeretim var” diyerek karınlarını ulu orta herkesin gözü önünde doyurmadılar şüphesiz. Mazereti de olsa yemenin bir adabı vardır.

Bir de mazeretleri olmadan, hem de ulu orta herkesin içinde yiyip, içenler vardı. Kasten, bile-bile, taammüden bu işi yaptılar. İnanmayanları sorgulamak, inanmadıkları için küçük görmek veya ayıplamak gibi bir hakkımız yoktur. İnanmak nasıl bir insan hakkı ise, inanmamak da öyledir. Neticesine katlanmak şartıyla! Ama neticede ceza vermek bizim işimiz de değildir. Münferit bazı tatsızlıklar olduysa da genel anlamda inananlar iyi bir imtihan vermiştir.

Günah her zaman en tatlı zehirdir. Şeytan, günahı o kadar güzel süsler ki, ona meyletmemek gerçekten de çok zordur. Fakat günah işlemenin de bir adabı yok mudur sizce? “Benim günah işleme özgürlüğümü kimse engelleyemez” diyebilir miyiz? Ya da demeli miyiz?

Ramazanda ulu orta sorumsuzca yiyen-içen bazı insanları gördükçe onların ruh halini anlamaya çalıştım. Ama beceremedim. Günahı o kadar aşkla işliyorlardı ki, küfrün zirvesini gördüm onlarda. Sanki Allah’a meydan okuyorlardı. (Hâşâ) Bu nasıl bir çılgınlık halidir? Allah’tan korkmasalar da kullardan da mı utanılmaz? Bu hal ile neyi ispatlamaya çalışıyorlardı, anlamak çok zor.

Diyabetli olduğum için bazı günler oruç tutamadım. Şekerimin düştüğünü anladım. (57’ye düşmüş) Bu durumda bile insanlar yanlış anlarlar diye ağzıma bir şeker alamadım. Bir kendime bakıyorum, bir de meydan okuyanlara. Anlamak istiyorum ama anlamıyorum.

Allah hepimizi ıslah etsin inşallah.