Kâbe'ye bakmak ibadettir. İnsan sadece Kâbe'ye baksa, sevap yazılır. Müminin yüzüne bakmak da ibadettir. Kâbe'yi İbrahim aleyhisselam yaptı, kalbi ise Allahü teâlâ yaptı, yani yarattı. Müminin kalbi, Kâbe'den daha kıymetlidir. Dinimiz, "Müminin kalbini kırmak, Kâbe'yi yıkmaktan daha büyük günahtır" diyor. En çok ve en kolay işlenen günah da kalp kırmaktır.

Kâfirin kalbini kırmak, Müslümanın kalbini kırmaktan daha büyük günahtır. Hayvan hakkı, insan hakkından, kâfirin hakkı da, hayvan hakkından daha önemlidir. Âhirette kâfirin ve hayvanın hakkından kurtulmak çok daha zordur. Onun için, kul ve hayvan hakkından çok korkmalıdır.

Allahü teâlâ, çaresiz bir şey yaratmamıştır. Kul hakkının çaresi de, şu üç günlük dünyada, karşımızdakine "Ben haklıyım" dememek, 'Sen haklısın" demektir. Çünkü bütün kavga ve münakaşalar, "Ben haklıyım" demekten çıkıyor. Ondan sonra da karşı taraf kırılıyor. "Niye bana bunu söyledi, neden bana bunu yaptı, neden bana böyle hakaret etti?" diye düşünüyor, kalbi kırılıyor. Dünyadan âhirete gidecek insanların en kârlısı, üzerinde kul hakkı olmayanlardır. Onun için kalb kırmaktan çok sakınmalı. Herkes her fırsatta, herkesle helalleşmeli ve dualarını almalıdır. Kimin, hangi müminin duasıyla kurtulacağı belli olmaz.

Büyüklerimiz kırılan eşyanın da bir eceli olduğuna inanır, ancak hangi kusur ve hatayı işledim de bu başıma geldi diyerek, iki rekat namaz kılar ve tevbe ederdi.

Bir musibet geldiği zaman, hemen karşımızdakine kızarız. Niye bu başımıza geldi diye. Hanım niye böyle yaptı deriz. Hâlbuki biz kabahatliyiz, hatâ bizde. Ne zaman ki hep kabahat başkasında, ben haklıyım öteki haksız dersek, devamlı surette üzüntü ve sıkıntı içinde yaşarız. O hâlde, ferahlamak istiyorsanız, huzurlu olmak istiyorsanız, başkalarının huzurunu temin etmeye çalışın. Çok daha neşeli olmak istiyorsanız, herkese iyilik edin. Yani kendinize iyilik edin. Allahü teâlânın rızasını, sevgisini kazanmanın kestirme yolu, Onun kullarına iyilik etmektir. Onun kullarının duasını almaktır. Bugün, bütün insânların en büyük ihtiyâcı iki şeydir: Bir tanesi maâş, haklı olarak. İkincisi de, rûhundaki boşluğu dolduracak dînî bilgilerdir.

Allahü teâlâ en büyük iki ihtiyacı gidermeyi nasip eylesin.