İçimi üşüten bu  hoyrat rüzgarı durduramıyorum. Saçlarımı okşayan o  tatlı melteme öyle hasretim ki…

Kadın olduğum için mi üşüyorum? Naifiz, kırılganız ya hani…

Hayır.

İçimi buz kesen; her geçen gün eksilişimiz. Kiminiz müstahak görüyorsunuz üşümelerimizi, donalım ölelim istiyorsunuz. Kiminiz de gel kollarıma sarayım, ısıtayım seni diyorsunuz ama bizi kendi ellerinizle boğuyorsunuz…

Kadın olduğumuz için mi bütün bunlar?

*

Bir bahar ikindisini hayal et, kulağında güneşin baharla dans ederken ki çalan müziği…

Parmaklarım yüzündeki çizgilerde geziyor, gözlerimizi kapamışız, başın dizlerimde, saçlarıma kayısı ağacından bir çiçek düşmüş ellerinle saçımdan çekip alıyorsun bana veriyorsun, gözümü açıyorum birden elmacık kemiklerime takılan bakışlarınla karşılaşıyorum, heyecandan titreyen parmaklarının ucunda duran çiçeği alıyorum, kulağımın arkasına takıyorum.

Ya sonra?

Ruhunun en  naif yerinden besteler dinleten kadın, ıssız bir sessizliğe terk edilir.

Kimse kusursuz değildir tabi ki, hatalar diz boyudur fakat bu onun en naif yerinden vurulmasını hak ediyor anlamına gelmez.

Hatası varsa; kırılmadan, incitilmeden konuşulabilir. Yetmedi mi, tatlı bir sitemle gönül kırgınlığı hissettirilebilir ama ruhu incitilmez…

Çok zor değil mi bunları yapmak?

Kadın olduğumuz için mi bütün bunlar?

*

Anlaşılamazsınız, anlaşılamadıkça türlü maskeler takarlar size zihinlerinden.

Yapamazsın derler, sen kadınsın kendini geri çekmek zorundasın derler, ne işin var ya senin burada derler, niyetinizin temizliğine inanmak istemedikçe zihinlerinde kirletirler sizi, sınırlarınızı zorlarlar, sabrınızı sınarlar.

Halbuki el ele verseler, cinsiyetçiliğin o kör kuyularına sizi hapsetmeseler o kadar çok şey değişecek ki…

Kadın olduğumuz için mi bütün bunlar?

*

Hele ki vatanı, bir kadının sınırlarını aşacak şekilde seviyorsanız vay halinize…

O zaman çekmeyeceğiniz ızdırap yok demektir.

Bunu demekten nefret ediyorum ama;  sadece vatanı severken erkek olsaydım bari diyorum.

Neden mi?

Kadınsanız, vatanı severken incinmeyen tek bir zerreniz kalmaz ruhunuzda. Çünkü insan sevdiğinin uğrunda fedakarlıklar yapmak ister, türlü hayat sınavlarından başarılarla geçip ona layık olmak ister, sevdiğine ihanet edenlerin gırtlağına yapışıp hesap sormak ister.

Kadın olduğu için sadece istemekten öteye gidemez çoğu zaman. Vatana sadece erkekler hizmet edebilir çünkü, öyle bir kaide getirilmiş ya sistemimizde!

Hayır ya öyle düşünme ama ne kadınlar var diyeceksiniz, tamam varız eyvallah ama neden azınlığız? Biz kadınlar neden hemşire, öğretmen, doktor ve ev hanımı algısından öte bir konuma yerleşemiyoruz zihinlerde?

Şahsen bunun sıkıntısını o kadar çok yaşıyorum ki kimi zaman yaka silkiyorum. Bir kadın terörle mücadeleye neden meraklı olamaz? Neden araştırıp okuyamaz? Bu anormal bir şey mi? Devletin güvenlik bürokrasisi erkekler tarafından zimmetli de benim mi haberim yok?

Kadın olduğumuz için mi bütün bunlar?

*

Bir çift güzel söz değil hasret kaldığımız; incitilmemektir ezelden beri hayalini kurmaktan usanmadığımız…

Söyleyin bana, bütün bunlar kadın oluşumuzdan mıdır?