Hz. Ömer’in bilinen bir sözüdür. Oldukça da anlamlıdır:

            “Kişiliğini makamdan alanlar, makamdan sonra kişiliksiz kalırlar.”

            Adam gibi adamlar makama kişilik katarlar.

            Makamı hiç bitmeyecek sanarak “ceberrutluk” edenler, makamları ellerinden alındıktan sonra acınacak durumlara düşerler.

Küçük dağları da, büyük dağları da siz yaratmadınız.

Siz koca dünyada bir damladan başka bir şey değildiniz zaten.

Makam elinizde iken bunun farkına varmadınız.

Sandınız ki; bu devran hep böyle devam edecek.

Ayağını yere vurduğu zaman dünyayı titretenlerin, makamsız kaldıklarında ne kadar yalnız ve aciz olduklarını hep görüyoruz.

Keşke ders alınsa.

Geçici dünya makamları için atmadıkları takla kalmayan, öpmedikleri etek bırakmayanlar kendileri de bir halt olmadıklarının farkındadırlar aslında.

Farkındadırlar ki; makama gelebilmek için el-etek öperler.

Şüphesiz her makam sahibi böyle değildir.

El etek öpmeden makam sahibi olanlar da vardır.

Ancak onlar bir elin parmakları kadardır.

Ayrıca onlar bedel öderler. Dik durmak, vakur olmak, gerektiğinde makamı elinin tersi ile itelemek kolay değildir.

Davulu sizin boynunuza asarlar, tokmağı kendileri vurmak isterler.

Makamda kalmak adına buna rıza gösterirseniz, acziyet başlamıştır.

“Davul bende ise, tokmak da bende olacak” derseniz eşyalarınızı toplama zamanınız gelmiştir.

Ya da delikanlı gibi davulu da boynunuzdan çıkaracaksınız demektir.

Birilerine laf sokuşturmak için yazmadım.

“Ortaya karışık” bıraktım.

Kim üstüne alınmak isterse, buyursun alsın.

Zaten kimsenin üstüne alınacağını da sanmıyorum.

Çünkü herkes kendisini dev aynasında görüyor.