Bu hafta oynanan maçlarla lige verilen üç haftalık araya son verdik. İstisnasız hepimiz çok özlemiştik ligi. Konyaspor olmasa bir gün bile takip etmeyeceğimi her fırsatta dile getiren ben bile. Aslında Aykut Hoca’nın da işaret ettiği gibi milli arayı bir umut olarak görüp toparlanmış bir Konyaspor takımı görmeyi hayal etmiştik.

İşin gerçeği bu haftaki maçtan, hiçbir zaman puan beklememiştim. Zira rakibimiz kaliteli kadroya sahip, kadro derinliği olan ve başarılı bir futbol ortaya koyan bir takım. Ancak bununla beraber, takımın oyunu hiçbirimizi tatmin etmedi ve açıkçası gelecek haftalar adına da ümit vermedi.

Son birkaç maçtır özellikle üstüne basmaya çalıştım fakat benimle aynı fikirde olan pek yoktu. Gelen kötü sonuçlar başta hakem kararları olmak üzere dışsal faktörlerle açıklanmaya çalışıldı. Elbette bunların aksini iddia etmiyorum. Bununla beraber, değiştiremeyeceğimiz konular üzerinde fazla durmadan kendi durumumuza odaklanmak her zaman daha iyidir. Son dönemde takımda bir kötüye gidiş var ve bu durum kötü hakem yönetimleri ve takımdaki eksikliklerle açıklanabilecek seviyede değil.  Özellikle takımdaki isteksizliği açıklayabilmek mümkün değil. Hemen ekleyeyim ki bir yanlış anlaşılmaya mahal vermeyeyim. Bireysel olarak son derece yetersiz oyuncularımız var ve bu takımın oyuncusu olabilmekten çok uzak bir görünümdeler. Bunlardan bazılarının da takımın en pahalı oyuncularından olması içimizi daha da acıtıyor.

Sözün özü, bana kalırsa bu sezon geldi geçti. Bitirebileceğimiz en iyi yerde bitirmeye çalışmalıyız. Ama taraftarın da bu konuda yüksek beklenti içinde olmaması konusunda uyarımı yapayım. Bir an evvel önümüzdeki sezonun planlanmasına başlanmalı. Bu planlamaya altyapıdan süper lige adapte olabilecek genç yetenekleri tespit ederek başlanmalı. Ayrıca, hiç duygusallığa kapılmadan mevcut kadro için de radikal kararlar alınmaktan çekinmemelidir. Kimse kendisini vazgeçilmez olarak görmemelidir. Önemli olan Konyaspor’umuzdur. Bu konuda teknik ekibe de güvenim tamdır. Daha güzel günlerde görüşebilmek dileğiyle.