Hırs, adamların gözlerini öylesine kör etmiş ki, aynı gemide olduğumuzu bile fark etmiyorlar.

Kimileri fark etse de geminin tabanını delmeye devam ediyorlar.

“Ya benimsin, ya da kara toprağın” diyen cahil aşık gibi son mermiyi kafalarına sıkıyorlar.

Eski bir meseldir.

Dönemin hükümdarı, birbirine düşman iki insanı huzuruna çağırır.

Önce birine,

“Dile benden ne dilersen, sana hepsini vereceğim. Ama sana verdiklerimin iki mislini de düşmanına vereceğim” der.

Bunu dinleyen adam;

“Bir gözümü çıkarın efendim!”

Hükümdar bu isteğe şaşırır ve “neden” diye sorar.

Adam da,

“Düşmanıma iki katını vereceksiniz ya. Bu durumda onun iki gözünü de çıkarmış olursunuz.”

****

Doların fırlamasından mutlu olanlar var.

Dolarları olduğundan değil. Ekonomi kötüye gitsin de Erdoğan ve Hükümet  itibar kaybetsin diye.

Dolarla ilgili gelişen olayların Erdoğan’la bir alakasının olmadığını onlar da gavur gibi biliyorlar.

Tüm dünya bu konuda Amerika’nın “suyumu bulandırma” politikası uyguladığını kabul etmişken, bir yandan Kılıçdaroğlu, diğer yandan Karamollaoğlu’nun sorumlunun Erdoğan ve Hükümet olduğunu söylemeleri, mahallede yangın varken aşüftenin saçını taramasını hatırlatıyor bana.

Seçim hezimetinin yarası saldırmakla kapanır sanıyorlar.

Bu kafa ile muhalefet ettikleri sürece, sittin sene iktidara gelemeyeceklerini ne yazık ki bilemiyorlar.

Sosyal medyada da zil takıp oynayanları görüyoruz.

Hatta “biz sizinle aynı gemide değiliz” diyecek kadar ileri gidiyorlar.

Ne yapalım. Zorla güzellik olmaz. Hazreti Nuh da en yakınlarını bile gemiye binmeye ikna edememişti. “İsteyene ölüm de şifadır” demiş atalarımız.