Biliyoruz ki hem kendi yaşamımızda hem de belki bulunduğumuz asırda bir kez tanık olunacak bir dönemden geçiyoruz. Her olay, hele de böyle büyük olaylar insanlarda bir iz bırakır. Peki bu dönem bizde herhangi iyi bir iz bıraktı mı? Merak ettiğim soru bu.

Belki de hepimiz bu dönem gözlemledik: Kimi konularda kendimizi geliştirdik, kendimize yetmeyi, daha sade yaşamayı, yetinmeyi öğrendik.

•Evimizde bizi mutlu edecek kime aktivitelere merak saldık. Küçük detayların getirdiği mutluluğu hayat koşuşturmacasında tadamayanlarımız belki bunu fark etti. Bitki yetiştirdik, resim yaptık, kitap okuduk, güzel bir şeyler izledik, evde spor yaptık...  Bunları hala yapıyoruz belki ve hatta belki bundan sonraki yaşamımızda bugünleri anımsarken yapmaya devam edeceğimiz alışkanlıklar edindik. Belki bu kazanımlarımız hep bizimle kalacak. Çok büyük efor veya para harcamadan, rutinimizden bazı minik ödünler vererek de yeni şeyler öğrenebileceğimizi gördük.

•Bencil davranmamanın önemini git gide daha iyi anladık belki. Çünkü tek bir kişinin bir şeylere dikkat etmesi yeterli değildi, bunu gördük, birlik olmalıydık. Kendimiz için, sevdiklerimiz için gerekli önlemlere uyduk ve uyuyoruz.

•Zengin veya yoksul insan, gelişmiş ya da gelişmemiş ülke kavramlarının nasıl tepetaklak olabileceğini, bizi ayıran suni sınırların nasıl belirsizleşebileceğini, bazı şeyler için el ele vermek gerekliliğini, hayatın ne kadar pamuk ipliğine bağlı olduğunu bir kez daha gördük, evet.

•Kimimizin en önemli planları alt üst oldu ama bir şekilde hayata tutunduk. Bu en basitinden bir tatil planı olabilirdi, daha ciddi olarak okul ya da işimizle ilgili de olabilirdi, belki sağlığımızla ilgiliydi ama bir alternatif vardı, çünkü yaşadığımız sürece umut var.

•Herkesin üzerine düşen bir şeyler var, hepimizin hayatta bir rolü var, yapabileceğimiz şeyler var. O umudu gördük. Sağlık çalışanlarının uzun saatler süren emeklerine karşılık onları pencerelerden, balkonlardan beraber alkışladık. Tüm dünyanın bir anda gündemi aynı oldu ve tek yürek olmanın önemini gördük.

Her şerde bir hayır vardır cümlesinin bir örneği belki de içinden geçtiğimiz süreç. Kendi hayatlarımızda hep ufak ufak yaşamıyor muyuz bunu? Çok canımızın sıkıldığı olayların ardından ummadığımız bir güzellik geldiğinde... Her şey bizi olgunlaştırmıyor mu? Bizi biz yapan, bugün olduğumuz hale getiren neler yaşadık kim bilir. Tevekkül denen şeyin önemini gördük yaşamımızda. Evet, belki de bu biraz “Polyannacılık” dediğimiz şey ama kime ne zararı var ki? Kötümser olmanın iyi bir şey getirdiği ne zaman görülmüş?

Yarının daha iyi olacağı ümidiyle yetinmek yerine,hemen bugün yarın uyandığımızda kendimizi dünden daha iyi hissettirecek şeyler yapabilirizs