Ligde bu tür maçlara genelde gazozuna maçlar denir. Kazanma hırsı, azmi ve mücadelesinden yoksun Eskişehirspor-Konyaspor maçı için şöyle bir düşünüldüğü zaman futbolculara da pek diyecek bir şeyimiz kalmamıştı.

Sonuçta her iki takım da ligin bitimine bir hafta kala ligde kaldıklarını ilan etmişlerdi. Dostluk maçı yine dostça oynanmış ve dostça bitmişti.

Ama tek bir şey için insan üzülüyordu. Çünkü federasyonunun galip gelen takıma verdiği para öyle az uz bir şey değildi ki... Konyaspor yönetimi de yerinde ve güzel bir uygulama ile futbolculara paket prim sistemi uyguluyordu.

Yani kazan kazan mantığı içerisinde Yeşil-Beyazlılar eğer bu maçı kazansalardı hem kulüp hem de futbolcular kazanacaktı. Çünkü Konyaspor bu sezon her şeyi ile Eskişehirspor’dan iyi bir takım idi.

Ama bunun için kazanmayı istemek gerekirdi. Neticede herkes vazifesini yaptı ve vasatın üzerine çıkmayan doksan dakikada taraflar birer puanla sahadan ayrıldılar.

Stres olmayınca özellikle Konyaspor son ayların en rahat futbolunu oynadı. Biz uzun toplarla çıkmaya çalışırken ev sahibi takım ayağa oynayarak daha terli toplu göründü. Ancak oyunun üçüncü bölgesinde tartışılmasız Konyaspor üstünlüğü vardı.

Konyaspor’da en iyi oyuncu tartışılmasız Campos, Eskişehirspor’da ise Lawal idi. Hakemler de bu vasat oyuna ayak uydurup vasatın üzerine çıkamayan bir yönetim gösterdiler. Sonuçta sıkıcı bir maçtı. Maçı seyretmek yerine temiz havada çay içmeyi seyredenler hiçbir şey kaybetmediler.

Doksan dakikanın sonunda ise gazozu kazanan yoktu.

Hayırlısı Allah’tan. İnşallah seneye daha iyi bir takım oluruz.