Çeşme gibi tatlı cana,

Akar bütün öğretmenler.

Gönül gözü ile sana,

Bakar bütün öğretmenler.

Bilimle keşfetti ayı,

İlimle geçti deryayı,

Boynuna şan madalyayı,

Takar bütün öğretmenler.

Susmayan şen bülbül gibi,

Dağda açan sümbül gibi,

Dalda duran bir gül gibi,

Kokar bütün öğretmenler.

Taşır ilim sevdasını,

Dağıtır gam havasını,

Cehaletin yuvasını,

Yıkar bütün öğretmenler.

Takmıştır ilim tacını,

Ağartmış bilim sacını,

Yurtta sevgi ağacını,

Diker bütün öğretmenler.

Açar sıcak kucağını,

Yakalar bilim cağını,

İlim irfan sancağını,

Çeker bütün öğretmenler.

İlim tekniktir hep feri,

Ati onların eseri,

Helal olan alın teri,

Döker bütün öğretmenler.

Sanki kültür ataşesi,

İlim irfan şelalesi,

Sönmez sevgi meşalesi,

Yakar bütün öğretmenler.

İlim sevdan bir aşk gibi,

Görgün örnek bir meşk gibi,

İlim için şimşek gibi,

Çakar bütün öğretmenler.

Ne elmasım ne inciyim,

Ne mutsuzum ne kinciyim,

Mahmut derki öğrenciyim,

Vakar bütün öğretmenler.

Ozan Mahmut AKAY

(Aşık Harrani)