Kapı aralığında gazoz açmayı milletçe biz bulduk. Araç emniyet kemerlerini değil ama kemer yuvasına soket takıp uyarı sesini kesmeyi de biz bulduk. Şehirlerarası otobüs takometrelerini hızı düşük gösterecek şekilde ayarlamayı da biz bulduk. Bu buluşların hiçbiri hiç işimize yaramadı oysa. Pratik zekamızı eğitimle ve ar-ge ile desteklemezsek dünyanın teknoloji üreten ülkeleri arasında yerimiz olamaz elbette.

       Her şeyi üretebilecek durumdayız. Özellikle Konya sanayii için kabul edilen gerçek dünyanın neresinde ne üretiliyorsa birebir örneğinin istenilen kalite ve en uygun fiyata Konya sanayiinde ürettirilebileceği. Bu üretim fason ve kopya olduğu için çok kâr bırakmıyor o ayrı konu. Katma değeri yüksek ürünlerle kalkınabileceğimiz doğru. Ancak bugünden tedbir alınmazsa bugün üretebildiklerimizi yarınlarda üretememe riskiyle de karşı karşıyayız. Marka  mobilya üreticisi bir arkadaşım özellikle el yapımı ürünlerde son ustalarla çalıştığını itiraf etti geçenlerde. Mesleğe giriş yaşı ilerledi. Çekirdekten yetişme ustalar artık mümkün değil. İşsizlik artıyor ancak meslek öğrenmek isteyenler azalıyor. Ara eleman açığını kapatacak meslek liselerimizin eğitim kalitesi nitelikli eleman yetiştirmede yeterli değil maalesef.

        Teknokentler inovatif düşüncenin pratik hayata aktarıldığı merkezler olarak kabul ediliyor. 1952 yılında Amerika’da Standford Research Park (Silikon vadisi) olarak başlayan ve 1959 yılında Research Triangle Park olarak çoğalan merkezler 1972 yılında İngiltere’de iki merkezle devam etti, 1980’lerde Fransa-Belçika ülkelerine yayıldı.1985 yılında İstanbul Teknik Üniversitesi ile İstanbul Sanayi ve Ticaret Odası işbirliğinde ülkemizde başlayan üniversite-sanayi işbirliği merkezlerinde bugün gelinen nokta ellisi aktif 61 merkez.  Türkiye’deki tüm teknokentlerin toplam ihracat tutarı Ekim 2016 itibarıyla 2,4 milyar dolara ulaşmış ancak  Anadolu Üniversitelerinin bu rakama katkıları istenilenden çok uzak. İhracatta ilk üç İstanbul Teknik Üniversitesi, ODTÜ ve Bilkent Üniversitesi. Teknokentler 2016 Aralık rakamlarına göre  33 bin 297’si AR-GE personeli olmak üzere 41 bin 89 kişi istihdam ediyor. Teknoloji geliştirme bölgelerinde tamamlanan ve yürütülen toplam AR-GE projesi sayısı Temmuz 2016 itibariyle 28 bin 856.

       İcat çıkarma yarışında yer almalıyız. Ar-ge çalışmalarının gayri safi milli hasılaya oranı yeterli olmasa da artıyor. (2014 yılı % 1.01, 2015 yılı % 1.06)  Türk Patent Enstitüsü rakamlarına göre 2015 yılında 5512 yerli başvurudan patent tescili alabilen 1730. Konya patent başvurularında 163; tescilde ise 42 sayı ile ülke altıncısı durumunda. Dünya ile kıyasta patent tescil sayımız son derece az, bunun dışında alınan tescillerin ürüne dönüşme oranları da çok düşük. Benzer durum her türlü teşviğe karşın teknokentler için de geçerli. Bilimsel çalışmaların raftan inememeleri ülkemizin sorunu. Sorunların aşılması yarınlarımız için çok önemli. Beyin fırtınaları ile çalışanların fikirlerini dinlemeye önem vermeliyiz. Nitelikli eleman yetiştirme seferberliği başlatmalıyız. Üniversite mezunu teknik elemanların eğitim esnasında saha becerilerini artırmalıyız. Meslek liseleri olmazsa olmazımız olmalı. Devletimizin teşvikleri bu teşvikleri iyi kullanacaklara verilmeli. Ülkemiz yaşlı nüfusu artmakta olan bir ülke. Önümüzdeki 20 yıllık süreçte dünyanın önde gelen teknoloji ülkeleri arasında yer almamız için de milli seferberlik gerek. Kopya ürünlerle bir yere kadar gidilebilir. En önemlisi insanımıza güvenmeliyiz.

       Konyalı bir mucitimiz  Abdurrrahman Duysak ağır vasıtalar için otomatik zincir patentini tescilletmeyi başardı. Üretimine kendi imkanları ile başladı. Kendisini kutluyor, ürünün dünya piyasalarında da raflarda yerini almasını diliyorum.