Sese kulak verip dinlemek ve sonra kendimize doğru yola çıkmak...

"Bize, bizi, bizimle anlatmak!"

Bir kaç gün önce

Bayram telaşı, alışveriş, sokaklarda çocuklar var hala -ne güzel- evlerindeki elektronik oyuncaklardan almıyorlar bayramlıklarını henüz (sanırım). Rahatsız eden ve bir o kadar da olması gerektiği ölçüde bir balık kokusu. Temizlik yapılan kaldırımlardaki suyun kirli kokusu da eklendi burnuma, şimdi her şey tamam. Bir alışveriş merkezi…

İç sesim: Allah’ım ne kalabalık, ne yapıyor bu insanlar, deli gibi tüketiyorlar mı sürekli? Kasadayız, önümde kirli sakallı, taş çatlasa otuz altısında bir adam...

Bugün,

Ben neslinin çıkışı sürüyor. Yazımı bile akıllı şeylerle yazıyorum artık. Hayat dinlediğimiz şarkılar gibi aslında. Girişi merak uyandıran cinsten ve sonu da aynı şekilde. Arada tekrarlanan durumlar var ama hep farklı bir tonla. Bu yüzden her an özel bu şarkıda...
 

Birkaç gün önce,

Dalmıştım! Toparlandım. Montunun arkasındaki sökük dikkatimi çekti ama incelemek için de tez bir vakitti bu yaştaki bir adamı.

Kasiyer kız: 33 lira 50 kuruş!

Elindeki mor kredi kartını uzattı. Şifresini girerken gözüm tezgahın üzerine takıldı. Bayram öncesi, Kurban Bayramı, bir kilodan daha fazla kıyma! Sorumlulukları onu bu saf ve güzel amaca hizmet etmeye itmiş. Bir de beklentileri karşılayabilen bir baba olabilme duygusu. İbadet ederken, ibadet ettiğini unutanlardan değildi bence bu kirli sakallı güzel adam.

Bugün,

Şarkı bitti…