Liderliğin merkezinde, insanlara ilham vermek yatar...

Bize  ilham vermenin  büyük toplulukları motive etmek olduğuna inandıran güçlü ve etkileyici konuşmalara zaman zaman şahit oluyoruz. Elbette bu da olabilir ama ilham verici liderlik, temel olarak bireylerle başlar. Liderler sadece takipçileri olduğunda lider olur ve gerçek takipçiler, kişisel iletişimden etkilenir.

Futbolda da durum bundan farklı değildir. Antrenörler için liderliklerinin en belirgin ifadesi oyuncularıdır. İlham almış bir oyuncu, takımını sürükleyebilir. Mesela; yeteneğinden ziyade iki ceza sahası arasında sürekli gidip gelen ve maçı kazanmak adına sahada basmadık yer bırakmayan arzusu, takım arkadaşlarına ilham kaynağı olabilir. Geçmişte de Konyaspor’da eksik olan buydu bence...

Futbol garip biçimde bölgesel bir iştir. Biz, taraftarlar bunu bu hale getiririz. Bağlılığımızla,kulübümüzü tanımlarız. Birçoğumuz için kulübümüz bizi tamamlar. Tuttuğunuz takımı söylediğinizde insanların size bakışı değişir. Bir oyuncu yeni bir kulübe gittiğinde yeni bir karaktere bürünür. Kulüp ona güzel paralar öder ve bunun karşılığında sadece yeteneğini değil, sadakatini de ister. Dünyanın her yerindeki taraftarlar, pankartlar hazırlayıp “içimizden biri” olarak gördüğü oyunculardan tutku ve bağlılık ister.

İlgi odağındaki adam olmak zordur ama yanında ciddi bir ayrıcalık da getirir. Büyük zorluklar sunar ve büyük liderler, büyük zorluklardan hoşlanır.

Oyuncuların arasına katılmak!.. İşte Kocamanın şifresi burada… Onlara zaman ayırdı. Onları hem profesyonel hem de insan olarak tanıdı. Bu tür ilişkileri kurmak kolay değil ama çok önemlidir. Oyuncularıyla eşit seviyede kalması gerektiğini biliyordu; üstte değil ama altta da değil!.. Sonuca gitmenin en iyi yolunun ilişki kurmak olduğunu düşündü. Kısacası Kocaman’ın bir felsefesi var; her oyuncuyu anlamak. Adeta bire bir sanatını tanımlıyor. Liderliğinin temelinde bu yatıyor ve bundan asla vazgeçmiyor. Futbolda bir fikriniz olabilir. Bu fikri gerçeğe dönüştürmenin tek yolu, diğer insanlara açıklamak; onların yapması gereken de sahaya çıkıp bu fikri göstermek. Bunun için de antrenörle oyuncular arasındaki ilişki kusursuz olmalı. Bilmem yanılıyor muyum!..