Ayşe Özel

Ayşe Özel

Gülsek mi?

Gülsek mi?

Ağlamanın kolaylaştırılıp gülmenin önüne setlerin koyulmaya çalışıldığı bir dünyada yaşamaya başladık maalesef... Hayatımızın her anına empoze edilmeye çalışılan gözyaşını televizyondan tutun da konuştuğumuz her sohbetin içinde buluyoruz artık. Bu çabanın yüzümüzde oluşacak gülümsemeyi utandırmaya çalışıyor olması da apayrı bir ikilem tabii...

Bir gülümseme ile atlatılabilecek nice problemin önüne dram duygusunun oturtulması ile de işin içinden ise tamamen çıkılamayacak bir hal almaya devam ediyor.

Olmazları oldurana el açarken dökülen gözyaşının derinliğinin, günlük televizyon dizilerine monte edilme çabasının canımı sıkıyor oluşu daha da güçlendiriyor bende ki bu kavramı...

Gün içerisinde zaten yeterince şeyle meşgul olduktan sonra çevremdekileri günün güzel sonlandırılması gerektiğine ikna etmeye çalışıyorum. Elime alacağım bir kupa kahveyle ne büyük mutluluklar yelken açılabileceğini düşlüyorum.Her basit durum gibi iyiliğin, sevginin ve en başta tebessümün de bulaşıcı olduğunu düşünüyorum. İnatla güldükçe hayatın da güleceğine inanıyorum ya da inanmak istiyorum kim bilir?

Bunca yorgunluğu ve kırgınlığı aynada gördüğüm surette ki bir gülüşle şenlendirebileceğimi biliyorum çünkü... Kendime tanıdığım bu lüksün yakınımdakileri kuşatması da hoşuma gidiyor ve zamanla da bu halka genişleyip gidiyor.

Bozkırın hakim olduğu coğrafyamda deniz kokuveriyor tüm caddelerim bunu her hücremle biliyorum. Sonra bir yaz melodisi takılıyor kulağıma elimde bir kitap deniz kenarında bir bankta okurken buluyorum kendimi... Ara sıra martılara takılıyor gözlerim ,elimdeki simite ortak oluyorlar. Sadece simiti değil benden negatif her şeyi, ucunu göremediğim denizin en ücra köşelerine atıyorlar. Dinlenmiş ruhum başak misali eğilirken bu varoluşa, kendimi yine ayna karşısında gülümserken buluyorum.

Arkasından beni ağlatan gıpta ediyor gülüşüme belki o da tebessüm halkasına giriyor. Sonra gözyaşım sadece mutluluk göstergesi olabilmek için nöbete duruyor. Böylece hatıralar geride hoş bir melodi olarak kalmaya devam ediyor.

Hayat bu ağlayanın ağlatacağı gün gelir mi bilemiyorum... Ama ben gülenin daima güldürmeye devam edeceği bir zamana inanmaya inatla devam ediyorum. Kiminin masal kiminin hayal dediği bu hayata ben sadece koca bir tebessüm ederek nokta koymaya odaklanıyorum...

Sevgi ve saygı ile...

Önceki ve Sonraki Yazılar
YAZIYA YORUM KAT
UYARI: Küfür, hakaret, rencide edici cümleler veya imalar, inançlara saldırı içeren, imla kuralları ile yazılmamış,çok uzun ve ilgili içerikle alakasız,
Türkçe karakter kullanılmayan yorumlar onaylanmamaktadır.
Ayşe Özel Arşivi

Dur

10 Şubat 2022 Perşembe 00:02

Beyaz

03 Şubat 2022 Perşembe 00:02
SON YAZILAR