Gurura kapılmamak için arada bir ensenize bir şaplağın vurulması gerekiyor.

Bu şaplak belki de sizi rüya âleminden gerçek hayata döndürecek.

Sizleri bilmem, ama benim böyle bir şaplakçım var.

Ahmet Hadi.

Ahmet Hadi, muhalif bir okuyucu.

Muhalif olduğu kadar da sadık bir arkadaş.

Ağzımın payını vermeye bayılıyor.

Aslında hoşuma da gitmiyor değil.

Bir bakıma “mağrurlanma padişahım, senden büyük Allah var” der gibi oluyor.

İnsan bazen 40 yıllık hayat arkadaşı ile bile ters düşebiliyorsa, Ahmet Hadi ile ters düşmüşüz  çok mu?

Üzüldüğüm o ki; hiç mi ortak yanımız yok arkadaş?

İnsan arada bir “şu konuda haklısın” der kibarlık olsun diye. Onu da demiyor.

Mesela geçen gün “Madem bu kadar zor CHP'nin iktidara gelmesi, senin niye ortalama olarak 3 yazından biri CHP üzerine. AKP'yi eleştirebilecek cesaretin ve yüreğin olmamasından mı ?” diyor.

Ahmet Hadi. Kendini beğenmeyen çatlar ölür derler. Sen beni bilenlere sor istersen. Hayatımın hiçbir döneminde menfaatçi olmadım. 27 yıllık memuriyet hayatımda makamın mevkinin arkasından koşmadım. Burnum yere düşse eğilip onu bile almadım. AK Parti’yi eleştirmekten neden korkacağım?

Teröristlerle kol kola girerlerse onları da eleştiririm.

Milli ve manevi değerlerime saldırırlarsa onlarla düşman olurum.

Askerime kurşun atan teröristlerin cenazelerinde karanfil dağıtırlarsa onlar benim hasmımdır.

Benim AK Parti ile hiçbir bağım yok.

Ahmet Hadi mutlu olsun diye de Ak Parti’yi eleştirecek değiliz.

Keşke bizim yapacağımız eleştiriyi siz yapın da, CHP’yi normalleştirin. O zaman bize eleştiri düşmez.

CHP’nin teröristlerle kol kola olmasından eğer ki siz rahatsız olmazsanız, milleti aydınlatmak ve irşâd etmekten de geri duracak değiliz.

Şimdi ispatsız, delilsiz, algıya matuf konularla “AK Parti şunları şunları yaptı görmedin mi? Bunları neden eleştirmiyorsun” dersen yine anlaşamayız.

Bizim eleştirilerimizde hiç dedi-kodu var mı?

Söylediklerimiz hep noter tasdikli.

Yine Man Adasına dönmeyelim de…