Merhaba sevgili okurlarım umarım iyisinizdir? Değilseniz de şunu unutmayın her zaman iyi hissedemeyiz. Hayatın raconu bu. Ama kötü bir halde sürekli kalmak işte o sıkıntılı bir durumun habercisi olabilir.

Şimdi gelelim bu hafta size bahsetmek istediğim konuya...Size de oluyor mu bilmiyorum ama bazen bana durup dururken bir boşluk geliyor. Öyle dolu bir boşluk ki anlatamam. İçinden çıkamayacağın kadar derin ama tanımlayamayacağım kadar silik. Sanki bir şey eksik ama ne olduğunu bilmiyorum. Sanki biri bir şey sormuş da ben henüz duymamışım gibi.

Ben sık sık sorularla uyanıyorum.
Her şeyin yerli yerinde olduğu bir sabah bile, içimden bir ses usulca soruyor: “Bu muydu?”
Ve ardından başka bir ses geliyor hemen: “Ya değilse?”

Hayat böyle işte. İnsan bazen tam da olduğu yerden kaçmak ister. Her şeyin yolunda göründüğü o andan. Çünkü dışarısı ne kadar sessizse, içerisi o kadar gürültülü olur.
Aradığını bilmeden aranmak gibi Sustuğun bir şeyin seni içeriden dürtmesi gibi birşey bu durum.

Ben artık biliyorum, sorular kaçılmaz.
Sadece ertelenir. Cevap ise her zaman dışarıda değil. Bazen bir bakışta, bazen bir sokakta, bazen de yıllardır kaçtığın aynada durur. Ve çoğu zaman, seni en çok değiştiren şey, cevabı bulduğun an değil, o cevaba giden yolun kendisi olur.

Siz de arıyor musunuz bilmiyorum.
Ama bazen sadece bir ses duymak istiyor insan. Kendini anlatmak değil. Sadece “ben de” diyen birini bulmak.

Eğer siz de hâlâ bir şeyleri soruyorsanız — ve hâlâ bir şeylerin peşindeyseniz — yalnız değilsiniz.
Sadece cevabın değil, sorunun da kıymetli olduğunu fark ettikçe, hayat biraz daha anlamlı geliyor.

Çünkü bazı yolculuklar var ki, insan onları bir cevaba ulaşmak için değil, kendini unutmamak için yapıyor. İşte burası çok önemli kendini unutmamak için, hedeflerini hayallerini, uğruna yaşadığı hayatı unutmamak için...

Yukarıda bahsettiklerim inşallah size iyi gelmiştir. Yol, arayış, sorgulama derken umarım sizi sıkmamışımdır. Benim gibi çok düşünen okurlarımın beni anlayacağından şüphem yok ama onlara ve kendime bir tavsiye vermek isterim. Düşünmemizin de bir sınırı mutlaka olmalı. Ben o sınırı çoktan çizdim. Lütfen sizde çekin.

Sevgili okurlarım lütfen kendinize çok iyi bakın ve şunu unutmayın yaptığınız herşeyin karşılığını birgün mutlaka alırsınız. Çok düşünüyorsanız birde bu dediğimi düşünün.