Gençler, üniversitede okurken çok bilgili öğretim elemanlarından ders okurlarsa, iyi yetişirler. Çok bilgili akademisyenden maksad, kendi sahasında uzman olmuş ve diğer sahalarda da yeterli bilgisi olan öğretim üyesi demektir. Ne yazık ki günümüzde çoğu öğretim üyesi, kendilerine para kazandıracak mesleklerini tahsil ediyorlar, fakat mesela din bilgisi, tarih ve genel kültür bilgilerini ihmal ediyorlar. Dahası bunlar ailesinde ve toplulukta ne konuşuyorlar diye merak etmiyor değiliz. Konya’da bir tıp profesörünün Mevlânâ hakkında şöyle diyorlar (bundan Mevlânâ hakkında hiç kitap okumadığı anlaşılıyor) demesi ve bir ilahiyat profesörünün Fatih 49 yaşında vefat etti deyince, öyle mi hocam? demesi ne gariptir.

Seyyid Abdülhakîm-i Arvâsî Hazretleri, İstanbul’da Sultan Selîm Cami-i şerifi bahçesindeki, Medresetü’l-mütehassisîn’de tasavvuf müderrisi (İlahiyat Fakültesinde, tasavvuf Kürsîsi, Ordinaryüs profesörü) iken, bir üniversitelinin süâline karşı, yazmış olduğu çok anlamlı ve ibret alınacak muhtevalı mektubu sadeleştirilmiş şekilde şöyle sunabiliriz: “Bütün kuvvetinizle, Allahü teâlânın sahasından dışarı çıkabilirseniz, çıkınız! Fakat çıkamazsınız. Bu sahanın dışı, adem diyarıdır. O adem (yani yokluk) diyarı da, Onun kudreti içindedir.

Bir sırası düşerek, İbrahim-i Edhem’den (kuddise sirruh), birisi nasihat istedi. Buyurdu ki, altı şeyi kabul edersen, hiçbir işin sana zarar vermez. O altı şey şudur:

1.Günah yapacağın zaman, Onun rızkını yeme! Rızkını yiyip de, Ona isyan etmek, doğru olur mu?

2. Ona âsî olmak istersen, Onun mülkünden çık! Mülkünde olup da, Ona isyan etmek, layık olur mu?

3. Ona isyân etmek istersen, gördüğü yerde günah yapma! Görmediği bir yerde yap! Onun mülkünde olup, rızkını yiyip, gördüğü yerde günah yapmak, uygun değildir.

4. Can alıcı melek, ruhunu almaya geldiği zaman, tevbe edinciye kadar izin iste! O meleği kovamazsın. Kudretin varken, o gelmeden önce tevbe et! O da, bu saattir. Zira ölüm meleği, ânî gelir.

5. Mezarda, Münker ve Nekîr ismindeki iki melek, süal için geldikleri vakit, onları kov, seni imtihan etmesinler! Soran kimse dedi ki, (Buna imkân yoktur). İbrahim-i Edhem buyurdu ki, (Öyle ise, şimdiden onlara cevap hazırla!)

6. Kıyamet günü Allahü teâlâ (Günahı olanlar, Cehenneme gitsin!) diye emir edince, ben gitmem de! Soran kimse dedi ki, Bu sözümü dinlemezler). Bunun üzerine o kimse tevbe etti ve ölünceye kadar, tevbesinden vazgeçmedi. Evliyânmın sözünde rabbânî tesir vardır.

İbrahim-i Edhemden sordular ki, Allahü teâlâ, Ey kullarım! Benden isteyiniz! Kabul ederim, veririm) buyuruyor. Halbuki istiyoruz, vermiyor? Cevap buyurdu ki, Allahü teâlâyı çağırırsınız, Ona itaat etmezsiniz, Peygamberini (sallallahü aleyhi vesellem) tanırsınız, Ona uymazsınız. Kur’ân-ı kerîm okursunuz, gösterdiği yolda gitmezsiniz. Cenâb-ı Hakkın nimetlerinden faydalanırsınız, Ona şükretmezsiniz. Cennetin ibadet edenler için olduğunu bilirsiniz, Hazırlıkta bulunmazsınız. Cehennemi, âsîler için yarattığını bilirsiniz, Ondan sakınmazsınız. Babalarınızın, dedelerinizin ne olduklarını görür, ibret almazsınız. Aybınıza bakmayıp, başkalarının ayıplarını araştırsınız. Böyle olan kimseler, üzerlerine taş yağmadığına, yere batmadıklarına, gökten ateş yağmadığına şükretsin! Daha ne isterler? Duâlarının neticesi, yalnız bu olursa, yetmez mi?”

İbrahim-i Edhem, Belh padişahının veya kızının oğludur. Babası Edhem’dir. Hazret-i Ömer’in (radıyallahü anh) neslindendir.. Şam’da Çeştiyye Evliyâsının büyüklerindendir. Miladî 779 senesinde vefat etmiştir. Allahü teâlâ dînini ve tarihini bilen gençler yetiştirmeyi nasip etsin.