Yıl 2025, takvimler değişmiş, teknoloji çağ atlamış ama bazı şeyler hala aynı. Belki de daha da kötü. Eski cahiliye döneminde putlara tapılırdı, şimdiyse paraya, mala, mülke. Ekonomik sıkıntılar bahane ediliyor, insan ilişkileri menfaat üzerine kurulu deniyor. Eyvallah, kabul. Ama bu, evladı bir meta gibi, bir yatırım aracı gibi görmeyi haklı çıkarmaz.

Bugünlerde sıkça duyduğumuz, "Parayı veren düdüğü çalar" mantığı, ne yazık ki aile yapılarımıza kadar sızmış durumda. Ebeveynler, çocuklarının ellerini tutup, "iyi bir kısmet bulduk" diyerek onları bir nevi açık artırmaya çıkarıyor. Gözler, zenginlik parıltısıyla kamaşmış. Damadın karakteri, gelinin kişiliği, sevgi, saygı, uyum... Bunlar artık listede en son sıralarda. Önemli olan, alınacak araba, takılacak altınlar, yaşanacak lüks evler. Evlilik, bir gönül birliği değil, bir ticari anlaşma haline gelmiş.

Bu durum, evliliğin kutsal anlamını yitirmesine neden oluyor. Evlenmek, iki insanın bir ömrü paylaşma kararıyken, şimdi iki ailenin mal varlıklarını birleştirme projesine dönüşüyor. Aileler, çocuklarının mutluluğunu değil, kendi geleceklerinin "güvenliğini" düşünüyor. Oysa ki paranın satın alamayacağı şeyler var: huzur, sevgi, gerçek bir dostluk ve en önemlisi mutluluk.

Peki ya sonra? Parayla kurulan bu birliktelikler ne kadar sağlam olabilir? Bir fırtınada ilk yıkılan, temeli zayıf olan evler olur. Parayla kurulan evliliklerin temeli de ne yazık ki zayıftır. Maddi sıkıntılar baş gösterdiğinde, bu evliliklerin ne kadar kırılgan olduğu ortaya çıkar. Çünkü o birlikteliği ayakta tutacak ne sevgi vardır ne de saygı. Sadece bitmiş bir ticari anlaşma ve arkasında kırılmış kalpler kalır.

Toplum olarak durup bir düşünmeliyiz. Değer yargılarımız nereye gidiyor? Çocuklarımıza "önemli olan para değil, insanlık" demeyi ne zaman unuttuk? Belki de artık kendimize, çocuklara ve geleceğe bir borcumuz var. Paranın değil, insanlığın, sevginin ve erdemin peşinden gitmeyi yeniden hatırlamalıyız. Aksi halde, ne kadar zengin olursak olalım, kalplerimizden gelen o iç sesin feryadını dindiremeyiz.