Demirel hayatta olsaydı, bu –sözüm ona- adalet yürüyüşüne “Yollar yürümekle aşınmaz” derdi her halde.

“Suç’u gelin etmişler, sahip çıkan olmamış” der atalarımız.

“Mahkemeden çıkacak karar gönlüme uymuyorsa, mahkemenin kararı adil değildir.”

Pompalı tüfekle on kişiyi öldüren seri katil bile suçu kabul etmiyor ki Enis Berberoğlu kabul etsin.

Ankara’dan İstanbul’a yürüme kararı alan Kılıçdaroğlu’nun derdi de Berberoğlu değil. Berberoğlu, Kılıçdaroğlu’nun köşeye sıkıştığı şu günlerde can simidi olarak çıktı karşısına.

Kılıçdaroğlu’nun gafları, istikrarsız davranışları, zaman zaman komiklikleri nedeniyle istihza ettiğimiz olmuştur.

Bu son adalet yürüyüşü de göstermiştir ki Kılıçdaroğlu hafife alınacak bir lider değildir aslında.

Bu son tutumundan da anlıyoruz ki, Kılıçdaroğlu siyaseti öğreniyor.

Berberoğlu ile ilgili karar, mahkemenin nihai kararı değil.

Henüz, hukukta atılması gerekli adımlar atılmadan Evliya Çelebi gibi yollara düşmenin anlamı nedir? Kim bilir belki bir üst mahkeme farklı bir karar verecektir. Bu henüz denenmeden alelacele milleti sokağa davet etmekte hiçbir iyi niyet olamaz.

“Gazı çok olan adama arpa çöreği bahane” derler. (Bu darbı mesel tam da böyle değildi ama olsun. Anlayanlar anladı.)

Adıyla müsemma Devlet Bahçeli “Akılsız başın cezasını ayaklar çeker” dedikten sonra diyor ki;

“Hak, yollarda aranmaz. Hak aramanın yeri meclistir.”

Bu eylem çalışılmış bir harekettir. Doğaçlama olmadığı sakallı adamla, eşarplı teyzenin organize olmasından da anlaşılıyor. Her halükarda bu tiyatro sahnelenecekti.

Bir de şunu unutmamak gerek. Devlete çalım atılmaz. Milletvekili de olsa 9 kusurlu hareketi yapana “Kırmızı kart” gösterilir.

Hala da anlamamakta ısrarlı iseler şayet, Demirel’ce deriz ki;

“Yollar yürümekle aşınmaz.”