Sen çalışırsın. Sabah köründe kalkarsın, otobüse zor sığarsın, mesaiye dakikası dakikasına yetişirsin. Ter içinde, sinir içinde eve dönersin. Ama onlar lüks arabalarının camını bile açmadan trafikte senden şikayet eder.

Sen askere gidersin, nöbet tutarsın, sınırda donarsın. Belki dönemezsin. Ama onlar çocuklarını yurt dışına yollar, askerliklerini bedelle kapatır, bir de sana "vatan sevgisi" nutku çeker.

Sen zamla uyanırsın, zamla yatarsın. Markette etiket değiştirene bile acırsın. O sırada onlar ihale kovalıyordur, dövizle kredi alıp TL’yle ödemiştir. Ekonomi çöker, faturayı sen ödersin. Çünkü senden başka ödeyecek kimse kalmamıştır.

Sen bağırırsın. Haksızlığa, yoksulluğa, torpile... Ama duymazlar. Çünkü senin sesin onların duvarından geçmez. Ya da geçer ama umurlarında olmaz. Zaten görevleri seni duymak değil, susturmak.

Onun için akletmelisin!

Artık bu çürümüş düzeni fark etmelisin. Kimsenin senin derdini dinlemeye niyeti yok. Çünkü onların derdi sen değilsin. Onların tek derdi kendi konforları. Seçime kadar sokak sokak gezerler, sonra dört yıl kayıptırlar. Cebindeki son kuruşa kadar seni sıkıştırırlar, kendileri üç maaşla, beş danışmanla hayatın keyfini sürerler.

Senin yaşadığın bu yoksulluk, adaletsizlik, umutsuzluk tesadüf değil. Sistem böyle çalışıyor. Çünkü sen varsın, onlar rahat. Sen susarsan, onlar kazanır ve sen inanırsan, onlar büyümeye devam eder.

Ve unutma:

Sen insansın, onlar siyasetçi.

Her siyasetçinin gözünde sen sadece bir rakamsın. Oy pusulasında bir işaretten ibaretsin.