Ne zaman biri dara düşse, birileri ellerini ovuşturarak ortaya çıkıyor. İlan sitelerinde “acil” ibaresini görür görmez üstüne atlayan, pazarlığı ahlak değil açgözlülükle yapan bir güruh türedi. İnsanların mecbur kaldığı, borcunu ödeyemediği, hastasına çare aradığı, evladına mama almak için satışa koyduğu mallara ölü fiyat biçen bu çakallar sürüsü, artık sıradan bir "alıcı" profili oldu.

“Fırsat bu fırsat” diyerek başkalarının çaresizliğini kar hanesine yazanlar, ekonominin dibe vurduğu bu dönemde yeni bir meslek dalı oluşturdu adeta: vicdansızlık tüccarlığı.

Bir araba ilanı düşün. Altında şöyle yazıyor: “Acil satılık, kızımın tedavisi için.” Ne yapıyor bu fırsatçı? İlanı görünce içinden “tam benlik” diyor. Neden? Çünkü biliyor ki bu kişi fiyatı düşürmek zorunda. Çünkü kızı hasta! Pazarlıkta elindeki en büyük silah ne biliyor musun? Karşısındakinin mecburiyeti. İşte tam burada insanlık ölüyor.

Bu insanlar, ihtiyacını satanı değil; derdini satanı avlıyor. Onlar için dert, fiyat kırmak için altın fırsat. “Ne acil ne kadar aşağı çekebilirim?” diye soruyorlar. İnsanlığını kaybetmiş bu tipler, başkasının gözyaşını iskonto aracı olarak görüyor.

Bak kardeşim, birinin zor durumu senin fırsatın olmamalı. Senin kazancın, başkasının yıkımı üzerine kurulmamalı. “Piyasaya göre bedava” diye sevindiğin her şeyin ardında bir dram, bir yıkım, bir utanç hikâyesi olabilir. Ama sen onu görmezsin. Çünkü sana göre tek görünür şey, yüzde kaç kâr ettiğindir.

Artık utanmanın da ederin de kalmadığı bir dönemdeyiz. Kimse sormuyor: “Ben olsaydım?” Kimse demiyor: “Bari insaflı bir teklif vereyim.” Herkesin gözü cebinde, vicdanı ise uzun zamandır tozlu rafta.

Bu düzen böyle gitmez. Gün gelir, sende dara düşersin. O zaman senin “acil” ilanına da biri çıkar, ölü fiyat biçer. İşte o zaman ne hissettiğini anladığında, belki de çok geç olacak.

Ama biz söylemiş olalım: Zorda kalanla pazarlık yapılmaz. Ona destek olunur. Çünkü insanlık, kâr marjı değildir.