Şu mübarek Ramazan ayını, en özel günleri sağlık sıhhat içinde, huzur ile geçirelim dedik ama nasip olmayacak anlaşılan…

Her gün ayrı bir sıkıntıyla başlıyor, her gün ayrı bir dertle günü bitiriyoruz. Halimize şükrederken yeni bir sıkıntıyı da göğüslemek durumunda kalıyoruz.

Gailesiz olmak insanoğluna yakışmıyor. İnsan olduğuna inanan kimse çevresinde yaşanan sorunlar karşısında duyarsız kalmıyor, kalamıyor.

İşte geçtiğimiz Cuma akşamı Karatay’da yaşanan elim olay…

Ne kadar üzülsek, ne kadar yakınsak, ne kadar ah vah etsek azdır, yetmez…

Şu köpek meselesi yüzünden bilmiyorum kaç canımızı, kaç insanımızı kaybettik…

2 yaşındaki bir bebek, başıboş sokak köpeklerine yem olabiliyor. Burada o bebeğin yalnız başına sokakta ne işi vardı sorusu da sorulabilir ki hak veririm bunu soranlara… Ancak bu sorular asıl mevzudan, meselenin özünden ayrı sorulardır.

Asıl mesele, bitip tükenmek bilmeyen köpek sorunsalı.

Bugün Karatay, yarın Meram, ertesi gün Selçuklu…

Taşrayı bırakın artık şehrin merkezinde, her an her yerde belirebilen, sürüler halinde dolaşan, önünüze çıktığında en basit haliyle korkutmaya yeten bu köpek sorununa artık köklü bir çözüm bulmak gerekiyor.

Yasal düzenlemeler de yapıldı nihayetinde…

Bir an evvel tüm köpeklerin toplanıp itlaf edilmesi gerekiyor.

Hadi hayvan sever adı altındaki insan sevmeyen ucubeler, siz de buyurun… Sizinle de tartışalım. Öyle uzaktan, kaçak güreşmek yok.

Azıcık vicdanınız varsa kendinizi salyalı azgın dişlerin arasında kalmışken hayal edin. Azıcık merhamet duygunuz varsa o minicik yavrucağın sizin yavrunuz olduğunu düşünün. Kanlar içerisinde kalan, acı içerisinde kıvranan yavrucağın anasının babasının yerine koyun kendinizi ve sonra köpeklere yaşam hakkı isteyin.

Bir tarafa milyon tane köpek, bir tarafa da bir tane masumun canını koysunlar, vallahi tercihim o bir tanecik masumdan yana olur. Milyonlarca köpek gebermiş gitmiş hiç de umurumda olmaz.

Başıboş köpek sürüleri tarafından saldırıya uğramaktansa sözde köpek seviciler tarafından saldırıya uğramayı yeğlerim.

Tamam ölmesin ama önce insan ölmesin… İnsanlık ölmesin…

Konya her ne kadar başıboş köpeklerle ilgili Türkiye’ye örnek gösterilecek ölçekte bir altyapıyı sağlamış olsa da şehrin muhtelif yerlerinde türeyen bu büyük tehlikenin önüne henüz geçilebilmiş değil.

Üstelik bu büyük tehlike sınır, hudut tanımıyor, günden güne çoğalıyor.

Özellikle gece karanlık çöktüğünde ve gecenin güne dönmek üzere olduğu vakit diliminde sokağa çıkmak ürkütücü bir hal alıyor.

Ağızlarından salyalarını akıtarak sürüler halinde gezen sokaktaki bu büyük tehlikeye kim ne derse desin bir son verilmesi gerektiğini düşünenlerdenim.

Fıtratının gereğini yapıyormuş, bana ne…

İtin fıtratında ısırmak varmış diye benim canımın yanması mı gerekiyor?

Dediğim gibi bugün Karatay’da yarın başka bir yerde… Bugün 2 yaşındaki bir Suriyeli bebeği parçaladılar, belki yarın sizin en yakınınızdakine saldıracaklar… Mesele insanı yaşatmak için itleri öldürmek gerektiğidir. Bu konuda da devlet bir irade ortaya koydu. Artık gereğini sessiz sedasız yapmanın zamanı çoktan geldi, geçiyor.