İbrahim Talha Bayburt

İbrahim Talha Bayburt

“Ben” ol(a)mayanlar

Bu topraklarda “ben” demek, torpilin yoksa lüks sayılır. Çünkü bilirim ki bu ülkede kendi emeğiyle bir yere gelmek, en büyük ayrıcalıklardan biridir. Ve ne yazık ki bu ayrıcalık çoğunluğa verilmez. Çünkü burada kim olduğun değil, kimin çocuğu olduğun önemlidir. “Ben yaptım” diyeni değil, “Babası falancanın danışmanıymış” denileni alkışlarlar.

Bu ülkede CV’ni yazarken önce soyadını yazarsın. Belki amcan bir bürokrattır, dayın meclistedir, halan bir bakanın eşidir... Belki sadece bir soyadıdır seni yukarı taşıyan. Bu yüzden adıyla gurur duyan değil, soyadının gölgesinde kalan nice yetenekli genç var bu topraklarda. Çünkü "ben" diyemez; derse susturulur.

Hiç tanımadığımız ama isimlerini ezbere bildiğimiz bir “akrabalık kastı” yönetiyor bizi. Okulda, işte, sanatta... Önce bir “tanıdık” bulmalısın. Sonra başarı gelir; sen çalışmadan, emek harcamadan, ter dökmeden... Çünkü bu topraklarda başarı değil, bağlantı kutsaldır.

Bir başarı hikâyesi anlatılırken bile asıl kahraman başarının sahibi değil, onun dayısı olur: -"O mu? O zaten falancanın yeğeni." Bitti. Kapandı dosya. Adam profesör olmuş fark etmez, çünkü o, kendi başarısıyla değil, birinin gölgesiyle anılır.

Ve en acısı: Bu düzene ayak uyduramayanlara “ezik” denir burada. Torpilsiz bir şey olamamışsa bir kişi, kendi suçu sanılır. "Çalışsaydın, sen de girerdin" denir. Ama kimse o kapıların nasıl açıldığını bilmek istemez. Çünkü bilse, vicdanıyla yüzleşmek zorunda kalır.

“Ben” ol(a)mayanlar ordusu büyüyor. Çocukken babasının iş yerine götürülmeyen, tanıdığı bir milletvekili olmayan, okul sonrası "abi" diye birini arayamayan milyonlarca genç… Sadece kendi alın teriyle bir yerlere gelmeye çalışan ama her seferinde bir “yeğen”e toslayan insanlar...

Bu sistem sürdükçe, bu ülkenin en zeki çocukları, en zengin ülkelerin bordrosunda çalışmaya devam edecek. Çünkü orada başarı, bağlantıdan önce gelir.

Ve biz? Biz hâlâ "kimin nesi" olduğumuzu konuşacağız. Ta ki, kendi adımızla, kendi emeğimizle, alnımız açık, başımız dik “ben” diyene kadar…

Ama işte bu ülkede, “ben” olmak bile torpile bağlı.

Önceki ve Sonraki Yazılar
YAZIYA YORUM KAT
UYARI: Küfür, hakaret, rencide edici cümleler veya imalar, inançlara saldırı içeren, imla kuralları ile yazılmamış,çok uzun ve ilgili içerikle alakasız,
Türkçe karakter kullanılmayan yorumlar onaylanmamaktadır.
İbrahim Talha Bayburt Arşivi

Her Nefis Ölümü Tadacaktır

30 Temmuz 2025 Çarşamba 00:02

Güçlüyüz (!)

29 Temmuz 2025 Salı 00:02

Dava kalmadı, dalkavukluk kaldı

23 Temmuz 2025 Çarşamba 00:02

Kültür değil, gürültü

22 Temmuz 2025 Salı 00:01

Aynı ter, aynı acı, aynı aldatmaca

15 Temmuz 2025 Salı 00:02

Robotlara ihtiyacımız yok!

09 Temmuz 2025 Çarşamba 00:01

Kişisel alan ihlali

08 Temmuz 2025 Salı 00:01

Karpuz Seçmekten Kod Yazmaya

02 Temmuz 2025 Çarşamba 00:01