Dünkü yazımda Selçuk Altun hakkında girizgâh mahiyetinde bazı değerlendirmelerde bulunmuş ve özetle şunları vurgulamıştım: Kendi milletinin kültüründen ve değer yargılarından çok Batıyla daha ilgili bir yazarla karşı karşıya olduğumuzu, buna mukabil (b)ilgi alanının küçük bir azınlığa hitap ettiğini, bu nedenlerle hakkında ve eserleri üzerine doyurucu yazılarla karşılaş(a)madığımızı, daha çok işin kolayına kaçılarak övgücü cümlelerle nitelendirilip geçildiğini; bu hususiyetleri bilmeden Selçuk Altun ve eserleri hakkında yapılacak değerlendirmelerin kadük kalacaktır.

Artık “Hayat Romanlardan Daha Tuhaf” roman üçlemesine geçebiliriz.

Üçlemenin en hacimli ve ilk kitabı 270 sayfalık ‘Ardıç Ağacının Altında’ da aile bağlarının ve eğitiminin ne denli önemli olduğuna, ahlâki değerlerden yoksun bir insanın yapabileceklerinin sınırı olmadığına şahitlik ediyoruz.

PARA AVCISI BABA

Romanın baş kahramanı Erkan Sipahi’nin dedesi oldukça zengindir. Erkan’ın babası ise servet avcısı, çapkın, zayıf karakterli biridir. Babanın evlenmekteki tek amacı zengin dedenin mirasına konmaktır. Kurt dede bunu fark etmiştir ve gerekli tedbirleri almıştır. Dede Erkan’ı nüfusuna almak isteyince dahi baba yetiştirme parası ister Son kertede baba evden kovulur, uzak diyarlara gider; lâkin romanın ilerleyen kısımlarında göreceğimiz gibi artık çok zenginleşen Erkan’ın, yani oğlunun yoluna çıkacak, bir babaya yakışmayacak şekilde para koparmaya çalışacaktır.

Dedesinin himayesinde yeni bir hayata başlayan Erkan zamanla kadın delisi birine dönüşür, dede de onu evlendirmeye karar verir. Sosyolog Gizem’le evlenir Erkan. Müstakbel eşin de geçmişi ve içinde bulunduğu ruh hali pek tekin değildir.

Çocukları olur Erkan ve Gizem Sipahi çiftinin. Oğulları Taner’in böyle bir ortamda sorunsuz büyümesi tahmin edileceği üzere oldukça güçtür. Zamanla her şey arap saçına dönmeye başlar. Gizem Sipahi kocası Erkan’ı en yakın arkadaşı Tankut’la aldatır, bununla da yetinmez, kocasına yaşatacağı vicdan azabı için bir araba kazasında bile bile ölüme gözünü kırpmadan gideri, yanında partneri Tankut’u da götürerek.

Erkan, kazanın travmasını atlatamaz, Karadeniz’in bir kasabasında inzivaya çekilir, oğlu Taner’i de Londra’ya gönderir bu zorlu süreçte. Taner de babası gibi hayatının iplerini elinden kaçırır, hapishaneye düşmek dahil pek çok badire atlatır; boynuz kulağı geçer diyebiliriz.

Ardıç Ağacının Altında’da merak unsurunu her daim canlı tutan dinamik bir vaka örgüsü yanında, kültür ve sanatın çeşitli dallarında pek çok kişi/eser/bilgi arz-ı endam eder. Yer yer romanın akışını durdurur Altun ve adeta bir ansiklopedi maddesi aktarır, okura bilgiler verir. Lâkin bu fasıllar ölçülüdür ve sıkıcı değildir.

Benzerlerini Remzi Şimşek’in Sacit Kalamar adlı hikâye kitabı ve başka birçok yazarda gördüğümüz gibi olaylar farklı kişilerin gözünden çeşitli veçheleriyle anlatılır. Erkan’dan Tankut’a, Erkan’ın önce iş ortağı sonra da sağ kolu Ekrem’e tüm karakterler başarıyla çizilmiş, sahicilikten ödün vermeyen kişi/mekân portreleriyle okurun karakterlerle bütünleşmesi sağlanmıştır. Altun’un yer yer ironi dolu anlatımı yoğun atmosferde okura nefes aldırmış, gülümsetmiştir de. Ayrıca vaka örgüsünden ziyade entelektüel havaya daha çok dikkat edildiği romanı okuyacakların her an hissedecekleri bir durum olacaktır.

Bu romanında da Selçuk Altun’un bilindik anlatım tarzı, üslûbu, konu çerçevesi devam ediyor. Tepeden bakan, kibirli, hiçbir şeyi beğenmeyen ve her istediğini elde eden zengin baş kahraman, kendisi gibi çevresindeki hedonist tiplemeler ve finalde tepetaklak oluş.

İlgi alanı renkli, entelektüel ve estet bir yazarla karşı karşıyayız ama bu yazar yaşadığı topraklara ve insanına uzak. Bu nedenle pek çok şey eksik kalıyor, pek çok şey boşa gidiyor.

Bakalım üçlemenin son iki kitabında olaylar nereye varacak?